Нарыхтаваць, загатаваць вялікую колькасць чаго‑н. Назапасіць сена. □ Пад кашлатым дубком грэлася сойка, мусіць шукаючы корм, што клапатліва назапасіла яшчэ з восені.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
авёс, аўса́, часцей мн. (у знач. засеянага гэтым злакам поля) аўсы́, -о́ў, м.
Яравая збажына, зерне якой ідзе на корм коням і на крупы; зерне гэтага злака.
Даць каню аўса.
Не гані каня дубцом, а гані аўсом (прыказка). Аўсы зазелянелі.
|| прым.аўся́ны, -ая, -ае.
А. кісель.
Аўсяная мука.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ По́спа ’пасылка, мука. якую сыплюць у корм свойскіх жывёл’ (Касп.), рус. разам, nocna ’пасылка ў корм’, ст.-рус.насыпе nocna ’збожжа ў зерні’, серб.nocna ’пасылка, прысыпка’. Ад (палыпаць, прасл.*рояьра, па мадэлі по- + зва < *ρυζτ > να ад зваць. Аддзеяслоўнае ўтварэнне з прыстаўкай по- з семантыкай выніковасці дзеяння. Гл. сыпаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Про́мешка ’мука, прызначаная на корм жывёле’ (Янк. 2), про́мішка ’тс’ (Варл.). Да мяшаць. Гл. яшчэ абмешка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гранулява́цьтэх.
1. granulíeren vt, körnig máchen, körnen vt;
2.с.-г. (корм для жывёл) Fútter pelletíeren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сячка́рня, ‑і, ж.
Сельскагаспадарчая машына для рэзкі саломы на корм, а таксама для здрабнення зялёнай масы раслін па сілас. Сярдзіта зашамкала сячкарня вострымі нажамі, перасякаючы салому на дробныя шматочкі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
żarcie
н.
1.разм.корм (для жывёлы);
2.вульг. ежа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Во́сыпка ’мука або атрубы, якімі пасыпаюць корм жывёле’ (БРС); ’высыпка на целе, прышчы’ (БРС, Шат.). Укр.о́сипка ’здробнены ячмень, які даюць баранам у час злучкі і маладым баранчыкам; плата мукой або просам пастуху’, польск.osypka ’мука, якой пасыпаюць корм жывёле’, чэш.osypka ’сып’. Ад восып (гл.) з дапамогай суф. ‑ка. Параўн. высыпка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
страви́тьIсов.
1.(натравить друг на друга) зве́сці, мног. пазво́дзіць, нацкава́ць;
2.(посев, корм) прост., с.-х. страві́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стравля́тьIнесов., разг.
1.(натравлять друг на друга) зво́дзіць, нацко́ўваць;