аднадо́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае семя з адной семядолі. Аднадольныя расліны. // у знач. наз. аднадо́льныя, ‑ых. Назва класа такіх раслін. Вядома каля 30 тысяч відаў аднадольных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трэцякла́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да памяшканняў, месц трэцяга класа на транспарце. Трэцякласная станцыя. Трэцякласны вагон.
2. Разм. Невысокай якасці, малазначны, пасрэдны. Трэцякласны мастак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́ртыя ’палітычная арганізацыя, якая выражае інтарэсы грамадскага класа або слоя; група людзей, аб’яднаных для якой-небудзь мэты, атрад; пэўная колькасць якіх-небудзь прадметаў’ (ТСБМ), па́рція ’група, брыгада’ (ТС). Праз рус. па́ртия ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 78), дзе з польск. partja або ням. Partie < франц. partie ад лац. partīta: partīri ’дзяліць’ (гл. Фасмер, 3, 209).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
плутакра́т
(ад гр. plutos = багацце + kratos = улада)
прадстаўнік найбольш багатай і ўплывовай часткі пануючага класа.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
недавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што і без дап.
Правучыць менш, чым трэба. Недавучыць вучняў да восьмага класа. // Вывучыць не поўнасцю, не да канца. Недавучыць верш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
векаве́чны, ‑ая, ‑ае.
Які існуе многа вякоў; спрадвечны. Векавечны бор, курган. Векавечная дружба. □ Гераічная барацьба лепшых сыноў рабочага класа падарвала ўстоі самаўладства, устоі векавечнай цемры, няволі. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́гаўнік, ‑а і ‑у, м.
1. ‑а. Трапічнае дрэва класа сагавых, падобнае на пальму. / ‑у, у знач. зб. Пасадка сагаўніку.
2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
садзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каму-чаму.
Аказваць садзейнічанне, дапамагаць, спрыяць. Уся тэарэтычная і практычная дзейнасць Маркса і Энгельса садзейнічала палітычнаму і ідэйнаму развіццю гэтага класа [пралетарыяту]. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капіталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Прадстаўнік пануючага класа капіталістычнага грамадства, які валодае капіталам і атрымлівае прыбавачную вартасць шляхам эксплуатацыі наёмнай працы. Клас капіталістаў.
2. Разм. Багацей, багатыр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выпускні́к, ‑а, м.
Той, хто канчае навучальную ўстанову, навучэнец апошняга класа, курса. Надыходзілі экзамены. Выпускнікі [школы] услых марылі аб будучым, сачылі за аб’явамі ў газетах, выбіралі навучальныя ўстановы. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)