чэрававяшча́льнік, ‑а, м.

Той, хто мае здольнасць да чэрававяшчання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Страціць здольнасць усведамляць што-н.

А. ад ператамлення.

2. Прыйсці ў адурэлы стан ад розных пахаў.

Адурэла галава ад чаромхі.

|| незак. дурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Géistesgabe

f -, -n здо́льнасць, та́лент; інтэле́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Séhvermögen

n -s зрок, здо́льнасць ба́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нясу́часць, ‑і, ж.

Здольнасць (птушак) несці яйцы. Куры высокай нясучасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праваздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мець права і несці абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадпрые́мніцтва, ‑а, н.

Дзейнасць прадпрыемца. // Здольнасць уладжваць выгадныя справы, афёры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіля́рнасць, ‑і, ж.

Здольнасць вадкасцей паднімацца і апускацца па капілярах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ўкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць коўкага; здольнасць сплюшчвацца, кавацца. Коўкасць металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задурма́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Страціць здольнасць ясна разумець; атупець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)