invite

[ɪnˈvaɪt]

v.t.

1) запраша́ць

2) прыця́гваць

3) выкліка́ць

Your statement invites explanation — Ва́шая заўва́га патрабу́е вытлумачэ́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jeer

[dʒɪr]

1.

v.i.

насьміха́цца; кпіць; зьдзе́кавацца

2.

n.

кпі́ны pl. only, насьме́шка f.; ко́лкая, зье́длівая заўва́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

footnote

[ˈfʊtnoʊt]

1.

n.

зно́ска, спасы́лка f., заўва́га пад тэ́кстам

2.

v.t.

рабі́ць спасы́лкі, заўва́гі пад тэ́кстам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Glósse

f -, -n тлумачэ́нне, заўва́га (на палях), камента́рый

séine ~n máchen — рабі́ць ірані́чныя заўва́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Órdnungsruf

m -(e)s, -e за́клік да пара́дку, заўва́га

éinen ~ ertéilen — закліка́ць да пара́дку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

я, мяне́, мне, мяне́, мной (~о́ю), аба мне, займ. асаб. 1 ас. адз.

1. Служыць для абазначэння тым, хто гаворыць, самога сябе.

Я не я і кабыла не мая (прыказка: нічога не ведаю, ні да чаго не маю дачынення).

2. у знач. наз., нескл., н. Ужыв. для абазначэння самога сябе як асобы.

Маё чалавечае «я».

Паказаць сваё «я» [а) поўнасцю выявіць свае якасці, магчымасці, здольнасці;

б) настаяць на сваім].

◊

Вось я цябе (яго, яе, вас, іх)! (разм.) — пагражальны вокрык ці заўвага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

указа́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. указаць.

2. Службовае распараджэнне, загад. Дзед Талаш .. вёў свае баявыя аперацыі самастойна або па ўказанню прадстаўнікоў падпольных камуністычных арганізацый. Колас. // Настаўленне, парада, што і як трэба рабіць. Метадычныя ўказанні. □ Харошка вельмі стрымана, але ўнушальна рабіў ўказанні камандзірам. Кавалёў.

3. Заўвага, паведамленне, сведчанне чаго‑н. Усе ўказанні чытачоў на .. недахопы і добразычлівую іх крытыку аўтар прыме з удзячнасцю. Юргелевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cutting

[ˈkʌtɪŋ]

1.

n.

1) адрэ́заны па́растак, чарано́к -ка́ m.

2) вы́цінка з газэ́ты

3) рэ́заньне, вырэ́званьне n.

2.

adj.

1) балю́чы, во́стры, кры́ўдны, ко́лкі, зье́длівы

a cutting remark — кры́ўдная заўва́га

2) прані́зьлівы (ве́цер)

3) дасьці́пны, тра́пны, ко́лкі (заўва́га)

•

- cuttings

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ко́лкасць ж.

1. Spítzigkeit f -, Stáchelichkeit f -;

2. (з’едлівая заўвага) Sticheléi f -, -en; Ánzüglichkeit f -, -en (абразлівы намёк);

гавары́ць ко́лкасці адзі́н аднаму́ einánder Bósheiten ságen, einánder stícheln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

е́дкі

1. ätzend; béißend (пра дым);

е́дкае рэ́чыва ätzender Stoff, Ätzstoff m -(e)s, -e;

2. перан. béißend, bíssig;

е́дкі гу́мар ätzender Humór;

е́дкая заўва́га bíssige Bemérkung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)