verábredet

1.

a абгаво́раны, узго́днены, (за́гадзя) дамо́ўлены

2.

adv як было́ ўмо́ўлена [узго́днена]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

foreshadow

[fɔrˈʃædoʊ]

1.

v.t.

быць перасьцяро́гай; за́гадзя пака́зваць, прадка́зваць

2.

n.

прыме́та f., знак -у m.; прадве́сьце n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

нядба́йнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нядбайнага. — Я разумею сваю нядбайнасць і памылку, — сказала Таня да ўсіх прысутных. Грамовіч.

2. Нядбайныя, неруплівыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Машыніст .. праявіў нядбайнасць, не ўжыў загадзя неабходных мер, якія б забяспечылі нармальны рух поезда. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́йшлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які зайшоў мімаходам з чужых месц; нетутэйшы. Зайшлы чалавек. / у знач. наз. за́йшлы, ‑ага, м. Джульбарс апраўдваў наш давер: унушальны рост і загадзя натапыраная поўсць загрыўка рабілі незвычайны эфект: зайшлы спыняўся і ўжо не лез на ражон. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пул, ‑а, м.

1. Адна з форм капіталістычнай манаполіі, пры якой прыбытак усіх удзельнікаў наступае ў агульны фонд і размяркоўваецца паміж імі ў загадзя намечаных прапорцыях.

2. Кааператыўная арганізацыя фермераў Канады, ЗША і Аўстраліі для збыту сельскагаспадарчай прадукцыі, асабліва пшаніцы. Пшанічны пул.

[Ад англ. pool — агульны кацёл.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

predispose

[,pri:dɪˈspoʊz]

v.

1) схіля́ць; хілі́ць; настро́йваць на што

2) рабі́ць успрыма́льным (да хваро́баў)

3) аддава́ць або́ перадава́ць за́гадзя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wägbar

a

1) ва́жкі; які́ [што] мо́жна ўзва́жыць

2) перан. які́ [што] мо́жна прадба́чыць за́гадзя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

канцэ́рт

(польск. koncert, ад іт. concerto)

1) публічнае выкананне музычных і іншых твораў па загадзя складзенай праграме;

2) буйны музычны твор для аднаго інструмента ў суправаджэнні аркестра (напр. к. для скрыпкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

агавары́цца, ‑варуся, ‑ворышся, ‑верыцца; зак.

1. Загадзя растлумачыць, папярэдзіць; зрабіць агаворку. Варта адразу агаварыцца, што не заўсёды воля ва ўяўленнях героя паўстае хісткай зданню, «краінай-марай», няяснай і няўстойлівай. Навуменка.

2. Памылкова сказаць не тое, што трэба. Бывае, што ў гарачцы агаворышся, сам не агледзішся як. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Такі, аб якім загадзя ўмовіліся, назначаны па ўгавору. [Асігнацыі] акуратна пералічылі. Усё аказалася ў парадку, роўна дзвесце тысяч, як і было ўмоўлена. Лынькоў. Усе [патрыёт] сабраліся на ўмоўленым месцы — на Суражскім рынку. Новікаў. Міша чакаў партызан. А тыя пазніліся. А можа не падышоў умоўлены час? Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)