бунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

1. Падымаць бунт¹, удзельнічаць у бунце¹.

2. каго-што. Падбухторваць да бунту¹.

Б. народ.

3. перан. Пратэставаць, упарта не згаджацца.

Не магу вечарам дзяжурыць: жонка бунтуе.

4. каго. Збіваць з толку.

Ты мяне не бунтуй, я сам разбяруся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

або́е, абаіх, ліч. зб.

Як той, так і другі; як той, так і другая; як тое, так і другое.

Жонка мужу нешта шэпча і а. выходзяць.

◊

Абое рабое (разм., неадабр.) — пра людзей, падобных у чым-н., вартых адзін аднаго (па якіх-н. адмоўных якасцях).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Vermählte

sub m, f -n, -n малады́, муж; малада́я, жо́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gátte

m -n, -n муж

die ~n — муж і жо́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дво́рнічыха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм.

1. Жан. да дворнік (у 1 знач.).

2. Жонка дворніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краўчы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

1. Спецыяліста па шыццю адзення, пераважна жаночага.

2. Разм. Жонка краўца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мара́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм.

1. Жан. да марак.

2. Жонка марака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгу́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Парушаць сямейную вернасць або вернасць у каханні. Жонка [Ціхона Шайдоба] Аўдоцця любіла падгульваць. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́тайкам, прысл.

Тое, што і тайком. Пісару здавалася, што яго жонка потайкам сустракаецца з прыгожым Івашом. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

царко́ўніца, ‑ы, ж.

Разм.

1. Уст. Жонка царкоўніка (у 1 знач.).

2. Жан. да царкоўнік (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)