бала́нсавы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да балансу ​1 (у 2, 3 знач.). Балансавая справаздача.

бала́нсавы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да балансу ​2 (у 1 знач.). Балансавая драўніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксіле́ма

(ад гр. ksylon = дрэва)

асноўная тканка наземных раслін, якая праводзіць ваду і раствораныя ў ёй мінеральныя солі; драўніна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

па́дуб, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Вечназялёны, радзей лістападны куст ці невялікае дрэва з калючым лісцем і ядавітымі чырвонымі пладамі. / ‑у, у знач. зб. Насадзіць падубу.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кедр, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Хвойнае вечназялёнае дрэва. Ліванскі кедр. Гімалайскі кедр. // Распаўсюджаная народная назва некаторых відаў хвоі, якія даюць ядомае насенне — арэшкі. Сібірскі кедр.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва.

[Грэч. kedros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самшы́т, ‑а і ‑у, М ‑шыце, м.

1. ‑а. Паўднёвае вечназялёнае дрэва або куст сямейства самшытавых з цвёрдай драўнінай. / ‑у; у знач. зб. Пасадка самшыту.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фернамбу́к, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Бразільскае дрэва з жоўта-чырвонай каштоўнай драўнінай.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва. Нарыхтоўка фернамбуку.

3. ‑у. Чырвоная фарба, якая здабываецца (атрымліваецца) з драўніны гэтага дрэва.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

walnut [ˈwɔ:lnʌt] n.

1. грэ́цкі, вало́скі арэ́х;

a shelled walnut грэ́цкі арэ́х без шкарлупі́ны

2. арэ́х; драўні́на арэ́хавага дрэ́ва;

a wallnut cupboad ша́фа з арэ́хавага дрэ́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dębina

ж.

1. дуб, дубовая драўніна;

2. дубняк; дубовы гай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГЕМАТАКСІЛІ́Н

(ад гемата... + грэч. xylon драўніна),

фарбавальнік расліннага паходжання. Атрымліваюць экстракцыяй эфірам з драўніны кампешавага дрэва. Выкарыстоўваюць у мікраскапічнай тэхніцы для афарбоўкі раслінных і жывёльных тканак у сіні і сіня-чорны колер.

т. 5, с. 147

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грана́тнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае фруктовае дрэва або куст сямейства гранатавых з ярка-чырвонымі кветкамі; гранат ​1. / ‑у; у знач. зб. Пасадка гранатніку.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)