блі́зенька, прысл.

Разм. Вельмі, зусім блізка. На вуліцы блізенька, за дзве-тры хаты, у залівістым пераборы зайшоўся гармонік. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўпусты́, ‑ая, ‑ое.

Амаль пусты, но зусім пусты. У паўпустым вагоне трэцяга класа гарэлі дзве свечкі ў ліхтарах. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секу́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ку́нд і -аў, ж.

1. Адзінка вымярэння часу, роўная 1/60 часткі мінуты ў Міжнароднай сістэме адзінак.

2. У матэматыцы: адзінка вымярэння вуглоў, роўная 1/3600 часткі градуса.

3. У музыцы: інтэрвал шырынёй у дзве ступені.

Малая с.

Вялікая с.

◊

Адну секунду! — вельмі нядоўга.

|| прым. секу́ндны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

скрыжава́нне Месца, дзе перасякаюцца дзве дарогі, вуліцы (БРС). Тое ж скрыжава́нні (Рэч.), скрыжаве́нь, скрыжня́ (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

інсцэніро́ўка ж., в разн. знач. инсцениро́вка;

і. рама́на — инсцениро́вка рома́на;

тэа́тр паста́віў дзве ~кі — теа́тр поста́вил две инсцениро́вки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бімалекуля́рны

(ад бі- + малекула)

звязаны з аднастадыйнай хімічнай рэакцыяй, у элементарным акце якой удзельнічаюць дзве часціцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інтэргляцыя́л

(ад інтэр- + гляцыял)

прамежак часу, які падзяляе дзве суседнія ледніковыя эпохі антрапагенавага перыяду; міжледнікоўе міжледавікоўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

partition​2 [pɑ:ˈtɪʃn] v. раздзяля́ць, падзяля́ць;

The room is partitioned into two sections. Пакой падзелены на дзве часткі.

partition off [pɑ:ˌtɪʃnˈɒf] phr. v. перагаро́джваць/падзяля́ць перагаро́дкай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бязмэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пэўнай мэты. [Мішурын і Вялічка] пайшлі далей і яшчэ гадзіны дзве мучыліся ў гэтай бязмэтнай хадзе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́на, ‑ы, ж.

Крывяносны сасуд, па якім кроў цячэ да сэрца.

•••

Полыя вены — дзве вены, якія ўпадаюць у правае перадсэрдзе.

[Лац. vena.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)