бязро́гі, ‑ая, ‑ае.

Які не мае рога, рог. Бязрогая карова. □ Так і цямнеюць на сцяне тыя бязрогія алені, на якія Ніна не можа без грэблівасці глядзець... Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеперада́ча, ‑ы, ж.

1. Перадача якіх‑н. відарысаў пры дапамозе тэлебачання. Тэлеперадача са студыі.

2. Тое, што перадаецца па тэлебачанні, з тэлевізійнага цэнтра. Глядзець тэлеперадачу. Праграма тэлеперадач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упапяро́к, прысл. і прыназ.

Тое, што і упоперак. Вось шырокае палатно ніў. Як вокам акінуць, цягнуцца яны далёка к лесу, за ўзгорак. Глядзець упапярок — зліты, суцэльны. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

durchschauen

I dúrchschauen

vi глядзе́ць (праз што-н.)

durchs Férnrohr ~ — глядзе́ць праз падзо́рную трубу́

II durchscháuen

vt ба́чыць наскро́зь, разга́дваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

касаву́рыцца

1. (паглядваць скоса) von der Séite ánsehen*; ánschielen vt;

2. (глядзець непрыязна) schief ánsehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

касі́цца

1. (паглядваць коса) ánschielen vt, von der Séite ánsehen*;

2. (глядзець неласкава) schief [scheel] ánsehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

*Нагле́дзіны, нагля́дзяны ’абрад знаёмства бацькоў жаніха і яго сваякоў з нявестай’ (навагр., Жыв. сл.). Да глядзець, параўн. іншыя назвы абраду агледзіны, рус. смотрины і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scowl [skaʊl] v. (at)

1. сярдзі́та глядзе́ць, кіда́ць зло́сны по́зірк;

He scowled me down. Ён сярдзіта паглядзеў на мяне.

2. хму́рыцца, насу́плівацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spectacles [ˈspektəklz] n. pl. акуля́ры

♦

look through rose-coloured spectacles ба́чыць усё ў ружо́вым святле́; глядзе́ць на ўсё праз ружо́выя акуля́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

воўк, ваўка́ і во́ўка, мн. ваўкі́, ваўко́ў, м.

Драпежная жывёліна сямейства сабачых, звычайна шэрай масці.

Колькі ваўка ні кармі, ён усё роўна ў лес глядзіць (прыказка). І ваўкі сыты і авечкі цэлы (прымаўка). Хоць воўкам вый (вельмі дрэнна, бязвыхаднае становішча). Воўкам глядзець (пазіраць) (глядзець панура, варожа).

◊

Біты воўк (разм.) — пра бывалага, вопытнага чалавека.

Марскі воўк (разм., адабр.) — пра бывалага, вопытнага марака.

|| памянш. ваўчо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| зб. ваўкаўё, -я́, н.

|| прым. во́ўчы, -ая, -ае і ваўчы́ны, -ая, -ае (разм.).

В. апетыт (вельмі моцны).

◊

Воўчы білет (пашпарт) — у царскай Расіі: дакумент з адзнакай паліцыі аб палітычнай ненадзейнасці яго ўласніка.

Воўчы закон — беззаконне, якое падтрымліваецца грубым насіллем.

Воўчыя грыбы — агульная назва неядомых грыбоў.

Воўчыя ягады — чырвоныя або чорныя плады ядавітых лясных раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)