вянча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

1. Выконваць царкоўны абрад шлюбу. Вянчаць маладых.

2. Завяршаць што‑н., знаходзіцца зверху чаго‑н. Лес каміноў вянчаў пяціпавярховыя гмахі будынкаў... Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fungíeren

vi

1) дзе́йнічаць, функцыяні́раваць

2) (als N) выко́нваць абавя́зкі (каго-н.)

als Diréktor ~ — выко́нваць абавя́зкі дырэ́ктара

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

perform [pəˈfɔ:m] v.

1. выко́нваць, рабі́ць; працава́ць;

perform an experiment право́дзіць эксперыме́нт;

perform an operation рабі́ць апера́цыю;

How is the new machine perfor ming? Як працуе новая машына?

2. theatre, mus. выко́нваць;

She performed (her part) very well. Яна сыграла (сваю ролю) вельмі добра.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verríchten

vt выко́нваць, выпраўля́ць, адпраўля́ць (абрад, абавязкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

befólgen

vt выко́нваць; захо́ўваць; трыма́цца (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мі́сія ж., в разн. знач. ми́ссия;

грама́дская м. — обще́ственная ми́ссия;

выко́нваць мі́сію — выполня́ть ми́ссию;

вае́нная м. — вое́нная ми́ссия;

дыпламаты́чная м. — дипломати́ческая ми́ссия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтанава́ць

(лац. intonare = гучна вымаўляць)

вымаўляць або выконваць што-н. з якой-н. інтанацыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вайтава́ць 1. Гл. вайдаваць.

Вайтава́ць 2 ’працаваць’ (Мат. Гом.). Гэты дзеяслоў падае Насовіч са значэннямі ’выконваць абавязкі войта’ і ’шумець, бушаваць’. Магчыма, вайтаваць да войт (Кюнэ, Poln., 115). Параўн. вайдаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вальтыжы́раваць ’выконваць гімнастычныя практыкаванні ў час язды верхам на кані’ (КТС). З рус. вольтижировать (Крукоўскі, Уплыў, 80) да ням. voltigieren ’тс’ < франц. voltigeur ’салдат лёгкай пяхоты’ (Шанскі, 1, В, 156).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)