Ачко́, очко́ ’ляток у калодзе для пчол’ (КСТ), ’ячэйка ў сетцы’ (КСТ), ’адзінка ўліку ў розных гульнях’, картачная гульня’ (БРС), укр.очко, вочко, рус.очко, польск.oczko. Памяншальная форма ад око ’вока’, з якім асацыіраваліся дзірачкі ці кропкі на розных прадметах; страта сувязі з ’вока’, акрамя пераноснага ўжывання, звязана з фармальным разыходжаннем (змена націску, параўн. сучаснае во́чка памяншальнае да во́ка ў большасці беларускіх гаворак, гл. ачкаты і інш.), параўн. Булахоўскі, Труды ИРЯ 1, 1949, 153.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ба́нькі ’вочы’ (Нас.). Укр.ба́ньки ’выпучаныя вочы’, ба́нька ’бялок вока; крышталік вока’, банька́тий ’з выпучанымі вачыма’, банька́ч ’тс’. У рус. мове ба́нька ’вочы’ толькі ў зах. і паўд. гаворках. Бясспрэчна, ад ба́нька шкляная пасудзіна; бурбалка, пузыр і г. д.’ (так ужо меркаваў Даль).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гематапсі́я
(ад гемата- + гр. opsis = вока)
кровазліццё ў вока, якое адбываецца часцей за ўсё пры траўмах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
акуля́р, ‑а, м.
Шкло ў аптычнай прыладзе, якое накіравана да вока назіральніка. Акуляр перыскопа.
[Ад лац. ocularus — вочны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагле́джанасць, ‑і, ж.
Уласцівасць дагледжанага. Новыя будынкі жывёлагадоўчай фермы радуюць вока сваёй дагледжанасцю.Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cornea
[ˈkɔrniə]
n.
рагава́я абало́нка (во́ка) або́ рагаві́ца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
unlovely
[ʌnˈlʌvli]
adj.
непрые́мны для во́ка; непрыго́жы, непрыва́бны; непрые́мны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)