францу́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Францыі, французаў, які належыць, уласцівы ім. Французская мова. Французская літаратура.

•••

Французская булка — невялікая белая булка прадаўгаватай формы.

Французскі абцас — высокі, тонкі, выгнуты абцас.

Французскі замок — дзвярны аўтаматычны замок.

Французскі ключ — а) ключ для французскага замка; б) ключ для адшрубоўвання гаек; гаечны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́лда Неўрадлівая шаравата-белая глеба; зямля, якую цяжка апрацоўваць (Пол.). Тое ж брак, нішчы́мніца, посніца, пустальга́ (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

гара́чка ж

1. (хвароба, ліхаманка) Fíeber n -s, -;

2. перан (азарт) Errégung f -, Éifer m -s; Hast f -;

бе́лая гара́чка мед Säuferwahn m -s;

◊ паро́ць гара́чку únüberlegt hándeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

варо́на ж

1. Krähe f -, -n;

2. разм (разявака) zerstréuter Mensch; Gúckindieluft m -s, -s;

◊ варо́н страля́ць [лічы́ць] разм Löcher in die Luft gúcken [stárren];

бе́лая варо́наа ein wéißer Rábe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

◎ Пасту́шайка ’пліска, Motacilla alba L.’ (воран., Сл. ПЗБ). Калька-пераклад з польск. pasterka, pastyrka, pastereczka ’тс’, pliszka pasterka ’Motacilla flava L.’ Параўн. таксама і pastuszek ’пліска белая’ (Струтыньскі, Nazwy, 26–27 і 109). Матывацыя: птушка гнездзіцца (жыве) на пашах паблізу скаціны. Параўн. таксама ўкр. гуц. пастирка, пастушка ’пліска жоўтая*

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзя́тлавіна Добры, сухадольны лог, дзе расце густы мурог, дзяцеліна белая Trifolium repens L. (Слаўг.). Тое ж дзя́тліна (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

white​1 [waɪt] n.

1. бяло́к (яйка)

2. бяло́к (вока);

turn up the whites of one’s eyes закаці́ць во́чы

3. бе́лы ко́лер; бе́лая фа́рба

4. pl. whites бе́лае адзе́нне

5. бе́лы (чалавек); беласку́ры

6. бе́лы; белагвардзе́ец

♦

call white black называ́ць бе́лае чо́рным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рато́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Круглая пабудова (будынак, павільён, зала), звычайна акружаная калонамі і ўпрыгожаная купалам. Над абрывам узвышаецца каля прыстані каменная белая вежа — альтанка ў выглядзе ратонды. В. Вольскі.

2. Верхняе жаночае цёплае адзенне ў выглядзе доўгай накідкі без рукавоў, распаўсюджанае ў канцы 19 — пачатку 20 стст. Аксамітная ратонда.

[Ад лац. rotundus — круглы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́лы (фарба) weiß;

бе́лыя мн шахм Wéißen pl;

Бе́лы дом das Wéiße Haus;

бе́лыя но́чы die wéißen [héllen] Nächte;

бе́лае віно́ Wéißwein m -(e)s, -e;

бе́лая варо́на ein wéißer Rábe;

бе́лая гара́чка мед Säuferwahnsinn m -(e)s;

бе́лыя ве́ршы літ réimlose Vérse [f-], Blánkverse pl;

сяро́д бе́лага дня am hélllichten Tág(e);

на бе́лым све́це auf der Welt, in der wéiten Welt; in der (gróßen) wéiten Welt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бібу́ла

(польск. bibuła, ад лац. bibulus = які прагна п’е)

1) порыстая папера, здольная ўбіраць і прапускаць вадкасць; прамакатка;

2) тонкая белая або каляровая папера, прызначаная для ўпрыгожвання або ўпакоўкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)