набу́хлы, -ая, -ае.
1. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці.
Набухлыя пупышкі.
Набухлае насенне.
2. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці.
3. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака.
Набухлыя вены.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наёмны, -ая, -ае.
1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.
Н. рабочы.
Наёмная праца.
2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.
Наёмная кватэра.
3. Падкуплены, прадажны.
Н. забойца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
безадка́зны, -ая, -ае.
1. Які не стрымліваецца пачуццём адказнасці.
Б. ўчынак.
2. Які працуе без перабояў.
Б. рухавік.
3. Бездакорны, які выконвае без пярэчання ўсе даручэнні.
Б. памочнік.
|| наз. безадка́знасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апа́лы, -ая, -ае.
1. Які асыпаўся, апаў з дрэў і пад.
Апалае лісце.
2. Які нізка апусціўся, абвіс.
Апалыя галіны яблынь.
3. Схуднелы.
Апалыя шчокі.
4. перан. Які пагоршыўся, сапсаваўся.
А. настрой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сме́ртны, -ая, -ае.
1. Які канчаецца смерцю.
С. выпадак.
2. Такі, які павінен памерці.
Усякі чалавек с.
Нам, смертным (наз.), не ўсё ўдаецца.
3. Які вядзе да смерці, пазбаўляе жыцця.
С. прысуд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трохпрацэ́нтны, -ая, -ае.
1. Які складае тры працэнты ад чаго-н.
Т. даход.
2. Які дае тры працэнты прыбытку.
Трохпрацэнтная пазыка.
3. Які ўтрымлівае тры працэнты якога-н. рэчыва.
Т. раствор соды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ДЖЭНТЛЬМЕ́Н
(англ. gentleman літар. высакародны чалавек),
1) чалавек высакароднага паходжання, дваранін (устарэлае).
2) У Вялікабрытаніі і інш. англамоўных краінах — чалавек, які строга прытрымліваецца свецкіх правіл паводзін, а таксама пачцівы зварот да мужчын.
3) Чалавек, які вызначаецца сваёй выхаванасцю ў паводзінах, далікатнасцю і зграбнасцю адзення.
т. 6, с. 98
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АСТЭНІ́Я
(грэч. astheneia),
стан, які характарызуецца павышанай стамляльнасцю, частай зменай настрою, раздражняльнасцю, слабасцю, гіперэстазіяй, плаксівасцю, вегетатыўнымі парушэннямі, дрэнным сном. Узнікае ў выніку разумовага ператамлення або псіхічнай траўмы. Блізкі да астэніі астэнічны стан, які з’яўляецца сімптомам шэрагу хваробаў. Прафілактыка: правільная арганізацыя рэжыму працы і адпачынку.
т. 2, с. 60
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ве́рующий рел.
1. прич. які́ (што) ве́рыць;
2. прил. ве́руючы;
3. сущ. ве́руючы, -чага м., ве́рнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
говоря́щий
1. прич. які́ (што) гаво́рыць;
2. прил. гаво́рачы;
говоря́щий попуга́й гаво́рачы папуга́й;
3. сущ. гаво́рачы, -чага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)