няця́млівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які цяміць з цяжкасцю; нездагадлівы. Няцямлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеаліты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да палеаліту. Палеалітычны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркама́н, ‑а, м.

Чалавек, які мае моцную, хваравітую цягу да наркотыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахра́пісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які дзейнічае нахрапам; бесцырымонны, нахабны. Нахрапісты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

новаадкрыва́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які адкрывае што‑н. новае, невядомае дагэтуль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няго́рды, ‑ая, ‑ае.

Які не мае гордасці; просты, даступны. Нягорды чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паблажэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Менш поўны, схуднелы; непрывабны. Паблажэлая жанчына. Паблажэлы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабанерво́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае слабыя нервы; занадта чуллівы. Слабанервовы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экано́м, ‑а, м.

1. Уст. Беражлівы, гаспадарлівы чалавек.

2. Загадчык гаспадаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спосо́бный

1. (даровитый) здо́льны, зда́тны;

2. (могущий) здо́льны, які́ (што) мо́жа;

челове́к, спосо́бный на са́мое лу́чшее чалаве́к, здо́льны на са́мае ле́пшае;

столо́вая спосо́бна пропусти́ть до ты́сячи челове́к в день стало́вая мо́жа прапусці́ць да ты́сячы чалаве́к у дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)