субаранда́тар
(ад суб- + арандатар)
асоба, якая ўзяла ў арандатара ў часовае карыстанне за пэўную плату арандаваную апошнім маёмасць або яе частку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
туз1
(польск. tuz, ад с.-в.-ням. tus)
1) старшая ігральная карта;
2) перан. высокапастаўленая, уплывовая асоба (напр. фінансавыя тузы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
экспане́нт
(лац. exponens, -ntis = які выстаўляе напаказ)
1) асоба або арганізацыя, якая выстаўляе на выстаўцы свае экспанаты;
2) мат. паказчык ступені.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дачка́, -і́, ДМ дачцэ́, мн. до́чкі і (з ліч. 2, 3, 4) дачкі́, дачо́к, ж.
1. Асоба жаночага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.
2. Жанчына як носьбіт лепшых рыс свайго народа, грамадства, краіны (высок.).
Вера Харужая — слаўная д. беларускага народа.
|| памянш.-ласк. дачу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (да 1 знач.) і до́чухна, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (да 1 знач.).
|| прым. даччы́н, -а́, -о́ (да 1 знач.).
Даччына сукенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прадстаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Асоба, якая прадстаўляе (у 2 знач.) чые-н. інтарэсы, адлюстроўвае чые-н. погляды.
П. адміністрацыі.
Дыпламатычны п.
2. Чалавек, які прадстаўляе ў сваёй асобе які-н. разрад, групу людзей ці якую-н. галіну дзейнасці, выразнік чыіх-н. інтарэсаў.
Прадстаўнікі старэйшага пакалення вучоных.
3. Тыповы ўзор таго або іншага разраду істот, прадметаў.
П. мясцовай флоры.
|| ж. прадстаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. прадстаўні́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цар, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Тытул манарха ў некаторых краінах, а таксама асоба, якая мае такі тытул.
2. перан., каго-чаго. Першы, лепшы ў якіх-н. адносінах сярод сабе падобных.
Леў — цар звяроў.
◊
Без цара ў галаве хто (разм.) — пра неразумнага, дурнаватага чалавека.
|| памянш.-зніж. царо́к, -рка́, -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 знач.).
|| ж. цары́ца, -ы, мн. -ы, -ры́ц.
|| прым. царо́ў, -о́ва (да 1 знач.) і ца́рскі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
персо́на
(лац. persona)
1) іран. асоба (напр. важная п., уласнай персонай — сам, асабіста);
2) асоба пры разліках абслугоўвання, пераважна за сталом (напр. накрыць стол на шэсць персон).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
vivid [ˈvɪvɪd] adj.
1. жывы́; я́сны; выра́зны, яскра́вы;
a vivid interest жывы́ інтарэ́с;
a vivid imagination па́лкая фанта́зія;
a vivid personality энергі́чны чалаве́к; я́ркая асо́ба;
give a vivid description выра́зна апіса́ць
2. я́ркі;
of a vivid green я́рка-зялёнага ко́леру
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дэпута́т
(лац. deputatus = пасланы)
асоба, выбраная членам прадстаўнічага органа ўлады.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
эруды́т
(лац. eruditus = адукаваны, вучоны)
асоба, якая вылучаецца вялікай эрудыцыяй.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)