іншаве́рац, ‑рца, м.

Уст. Чалавек іншай, не пануючай веры або рэлігіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

берэ́йтар, ‑а, м.

Чалавек, які аб’язджае коней і вучыць верхавой яздзе.

[Ням. Bereiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бзік, ‑а, м.

Разм.

1. Дзівацтва, капрыз.

2. Бзікаваты чалавек; дзівак.

[Польск. bzik.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязбо́язны, ‑ая, ‑ае.

Які не ведае боязі, страху; бясстрашны. Бязбоязны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даліхацэфа́л, ‑а, м.

У антрапалогіі — чалавек з доўгай галавой; проціл. брахіцэфал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаваця́п, ‑а. м.

Разм. Чалавек, які нядбайна і бесталкова вядзе справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́жань, ‑жня, м.

Разм. Чалавек, які любіць доўга спаць, ляжаць; лодар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непалахлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога цяжка напалохаць; даволі смелы. Непалахлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрадба́члівы, ‑ая, ‑ае.

Які не прадбачыць магчымых вынікаў; недальнабачны. Непрадбачлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несалі́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае саліднасці. Несалідны чалавек. Несалідны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)