замкнёны, -ая, -ае.
1. Адасоблены, адлучаны ад грамадства; заняты сваімі вузкімі інтарэсамі. Замкнёнае асяроддзе.
2. Некампанейскі, скрытны. З. характар. З. чалавек.
|| наз. замкнёнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
злы́дзень, -дня, мн. -дні, -дняў, м. (разм.).
1. Шкодны чалавек, ліхадзей.
2. толькі мн. Нягоды, бяда. Як уваляцца злыдні, то не на тры дні (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
зна́ны, -ая, -ае (разм.).
1. Вядомы, славуты. З. ў краіне чалавек.
2. Знаёмы, пазнаны ў мінулым. Знаныя дарогі.
|| наз. зна́насць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
імпульсі́ўны, -ая, -ае (кніжн.).
1. Які мае адносіны да імпульса. Імпульсіўныя рухі.
2. Які дзейнічае пад уплывам раптоўных імпульсаў. І. чалавек.
|| наз. імпульсі́ўнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
імяні́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек у дзень сваіх імянін або ў дзень свайго нараджэння. Падарунак для імянінніка.
|| ж. імяні́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
капіі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
1. Чалавек, які знімае копіі з дакументаў, рукапісаў (уст.). Працаваць капіістам.
2. Мастак, які робіць копіі карцін.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
капры́за, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ры́з і -аў (разм.).
Капрызны чалавек, капрызнае дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
лайда́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
Гультай, бяздзейны, варты пагарды чалавек.
|| ж. лайда́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. лайда́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
ле́жбішча Месца ў пасевах ці ў траве, дзе ляжаў звер, чалавек (Слаўг., Стол.). Тое ж ле́жня, ляжня́, калтобіна (Слаўг.), лёжка (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
акая́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Пракляты, адхілены царквою, грахаводны, паганы. // Бесчалавечны, жорсткі, ганебны. Акаянная душа. Акаянны чалавек. // Ужываецца як лаянкавае слова. Ірад акаянны.
2. у знач. наз. акая́нны, ‑ага, м. Жорсткі, ганебны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)