denat

м.

1. чалавек, які загінуў; ахвяра;

2. самазабойца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dynamiczny

дынамічны; шыбкі, актыўны, рухавы;

dynamiczny człowiek — жвавы чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

encyklopedia

encyklopedi|a

ж. энцыклапедыя;

chodzącą ~ą — чалавек-энцыклапедыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вегетарыя́нец, ‑нца, м.

Чалавек, які спажывае толькі раслінную і малочную ежу; прыхільнік вегетарыянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вераадсту́пнік, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які адрокся ад сваёй веры (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індыві́дуум, ‑а, м.

Кніжн. Кожны самастойна існуючы жывы арганізм; асобіна. // Асобны чалавек, асоба.

[Лац. individuum — асобіна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукаперайма́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які дакладна перадае галасы жывёл, розныя шумы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здаравя́цкі, ‑ая, ‑ае.

Такі, як у здаравякі, здаравяка; уласцівы здаравяку. Здаравяцкага складу чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здрахле́лы, ‑ая, ‑ае.

Слабы, хілы ад старасці. Здрахлелы чалавек. // Спарахнелы, струхлелы. Здрахлелая хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бессаро́мнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто не падпарадкоўваецца правілам прыстойнасці; нясціплы, бессаромны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)