Verbum

інфініты́ў, -ты́ва, м.

У граматыцы: неазначальная форма дзеяслова.

|| прым. інфініты́ўны, -ая, -ае.

інфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Унесці (уносіць) інфекцыю, узбуджальнікаў інфекцыйных хвароб.

Арганізм інфіцыраваны.

|| наз. інфіцы́раванне, -я, н.

інфля́цыя, -і, ж.

Празмернае (у адносінах да дзяржаўнага залатога запасу) павелічэнне колькасці папяровых грошай, што знаходзяцца ў абарачэнні ў краіне, якое выклікае іх абясцэньванне.

|| прым. інфляцы́йны, -ая, -ае.

інфраструкту́ра, -ы, ж. (спец.).

Комплекс узаемазвязаных структур або аб’ектаў абслугоўвання, якія складаюць і (або) забяспечваюць аснову функцыянавання сістэмы.

І. раёна.

Сацыяльная і.

Ваенная і.

|| прым. інфраструкту́рны, -ая, -ае.

інфрачырво́ны, -ая, -ае.

У выразах: інфрачырвоныя прамяні, інфрачырвонае выпраменьванне — электрамагнітнае выпраменьванне, нябачнае вокам.

інфузо́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж. (спец.).

Высокаарганізаваная мікраскапічная аднаклетачная жывёліна з больш складанай будовай цела, чым у іншых прасцейшых.

|| прым. інфузо́рны, -ая, -ае.

інцыдэ́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Выпадак, здарэнне непрыемнага харакгару, непаразуменне.

І. на граніцы.

інша...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) іншы, напр.: іншабыццё, іншадумства;

2) з чым-н. іншым, напр.: іншамоўны, іншаформенны;

3) які мае адносіны да чаго-н. іншага, напр.: іншагародні, іншанацыянальны, іншапланецянін;

4) па-іншаму, напр.: іншасказальны, іншасказанне.

іншаве́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

Чалавек іншай веры, іншай рэлігіі.

|| ж. іншаве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. іншаве́рскі, -ая, -ае.

іншагаро́дні, -яя, -яе.

1. Які жыве ў іншым горадзе, прыехаў або атрыманы з іншага горада.

І. жыхар.

Іншагародняя пошта.

2. у знач. наз. іншагаро́дні, -яга, мн. -ія, -іх, м. У дарэвалюцыйнай Расіі: селянін, які жыў у казацкай станіцы, але не належаў да казацкага саслоўя.