інтрыган назоўнік | мужчынскі род | неадабральнае

Чалавек, які займаецца інтрыгамі (у 1 знач.).

  • Палітычны і.

|| жаночы род: інтрыганка.

|| прыметнік: інтрыганскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ініцыятыўны прыметнік

  1. Які праяўляе ініцыятыву ў якой-н. справе.

    • Ініцыятыўная група.

  2. Які валодае ініцыятывай; прадпрымальны.

    • І. чалавек.

|| назоўнік: ініцыятыўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аблудны прыметнік | абласное

  1. Які апусціўся, збіўся з правільнай жыццёвай дарогі.

    • А. чалавек.

  2. Ілжывы, няправільны, памылковы.

    • А. шлях.

|| назоўнік: аблуднасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гніляк назоўнік | мужчынскі род

  1. Кусок спарахнелага, гнілога дрэва.

  2. пераноснае значэнне: Хваравіты, слабы чалавек (размоўнае).

    • Той г. доўга не працягне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гонар назоўнік | мужчынскі род

  1. Грамадска-маральная годнасць, тое, што выклікае ўсеагульную павагу.

    • Справа гонару.

  2. Высакамернасць, фанабэрыстасць.

    • Чалавек з гонарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

даверлівы прыметнік

Які лёгка давярае, адносіцца да ўсіх з давер’ем; заснаваны на давер’і.

  • Д. чалавек.
  • Даверлівыя адносіны.

|| назоўнік: даверлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дапрызыўнік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек дапрызыўнага ўзросту, які праходзіць пачатковае ваеннае навучанне без адрыву ад вучобы або вытворчай працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дзівак назоўнік | мужчынскі род

Чалавек з незвычайнымі схільнасцямі, звычкамі, поглядамі; арыгінал.

  • Вунь чаго натварыў гэты д.

|| жаночы род: дзівачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

жаданы прыметнік

  1. Такі, якога чакаюць, да якога імкнуцца.

    • Ж. госць.
    • Жаданыя пакупкі.

  2. Любімы, дарагі.

    • Мой адзіны, мой ж. чалавек!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акураты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Разм. Чалавек, які вызначаецца акуратнасцю ў працы, бездакорнасцю ў паводзінах, ахайнасцю адзення і пад. Іван Мацвеевіч хоць і вельмі крутога нораву чалавек, але вялікі акуратыст. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)