паваротлівы прыметнік

  1. Здольны лёгка і хутка паварочвацца.

    • Паваротлівая лодка.

  2. Увішны, спрытны, разбітны.

    • Паваротлівая гаспадыня.
    • Ён чалавек п.

|| назоўнік: паваротлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыяцель назоўнік | мужчынскі род

Блізка знаёмы чалавек, з якім устанавіліся сяброўскія адносіны.

  • Даўні п.

|| жаночы род: прыяцелька.

|| прыметнік: прыяцельскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пячорны прыметнік

  1. гл. пячора.

  2. Які адносіцца да дагістарычных часоў, да жыцця першабытных людзей у пячорах.

    • П. чалавек.
    • П. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

развіты прыметнік

  1. Які дасягнуў высокай ступені развіцця.

    • Развітая культура.

  2. Сталы духоўна, культурны і адукаваны.

    • Р. малады чалавек.

|| назоўнік: развітасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

раздурэць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

  1. Стаць дуроным, непаслухмяным.

    • Хлопчык зусім раздурэў.

  2. Распусціцца, разленавацца.

    • Раздурэў чалавек, не хоча нічога рабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

руплівы прыметнік

Які імкнецца зрабіць як мага больш і лепш; дбайны; клапатлівы, старанны.

  • Р. чалавек.
  • Руплівая праца.

|| назоўнік: руплівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кірпа назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

  1. Пра кароткі і задраны ўгору нос.

  2. Курносы чалавек.

    • Гэты к. любіць задзірацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акаянны прыметнік

  1. Жорсткі, бесчалавечны, непрыемны.

    • А. чалавек.
    • Акаянная душа.

  2. Ужыв. як лаянкавае, асуджальнае слова (размоўнае).

    • Адыдзіся ад мяне, акаянны!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

букініст назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які займаецца купляй і продажам рэдкіх і старых кніг.

|| жаночы род: букіністка.

|| прыметнік: букінісцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бядняк назоўнік | мужчынскі род

  1. Незаможны, бедны чалавек.

  2. Бедны селянін, якога ў мінулым эксплуатавалі багачы.

|| жаночы род: бяднячка.

|| прыметнік: бядняцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)