размеркава́льнік, ‑а, м.

1. Асоба, якая размяркоўвае што‑н.

2. Установа, якая ведае размеркаваннем каго‑н. (раненых па шпіталях, беспрытульных дзяцей па дзіцячых дамах і пад.).

3. У перыяд існавання картачнай сістэмы — магазін, які адпускаў тавары па пэўных нормах.

4. Спец. Прыстасаванне, машына і пад. для размеркавання чаго‑н. (току, вады, газу і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клакёр

(фр. claquer)

асоба, якая ўваходзіць у састаў клакі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

духо́ўны

1. géistig, séelisch;

духо́ўныя інтарэ́сы die géistigen Interéssen;

духо́ўная блі́зкасць séelische [ínnere] Geméinschaft [Verwándschaft];

2. (царкоўны) géistlich;

духо́ўная асо́ба Géistliche (sub) m -n, -n;

духо́ўны айце́ц Béichtvater m -s, -väter;

духо́ўнае завяшча́нне (kírchliches) Testamént n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безадка́зны

I в разн. знач. безотве́тственный;

б. ўчы́нак — безотве́тственный посту́пок;

~ная асо́ба — безотве́тственная ли́чность

II безотка́зный;

~ная рабо́та мато́ра — безотка́зная рабо́та мото́ра

III

1. (покорный) безотве́тный; безотка́зный;

~ная істо́та — безотве́тное (безотка́зное) существо́;

2. (оставшийся без ответа) безотве́тный;

~нае пісьмо́ — безотве́тное письмо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́тлы в разн. знач. све́тлый;

~лыя пала́цы — све́тлые дворцы́;

~лая вада́ — све́тлая вода́;

~лыя во́чы — све́тлые глаза́;

~лыя ду́мкі — перен. све́тлые мы́сли;

~лая асо́ба — перен. све́тлая ли́чность;

~лая галава́ — перен. све́тлая голова́;

○ с. шрыфт — тип. све́тлый шрифт;

◊ ~лай па́мяці — све́тлой па́мяти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадстаўні́к, ‑а, м.

1. Асоба, якая прадстаўляе чые‑н. інтарэсы, дзейнічае па даручэнню або ад імя каго‑н. Яшчэ мінулай восенню ў нас пабывалі прадстаўніка Штаба партызанскага руху з Масквы. Карпюк. // Службовая асоба, якая прадстаўляе сабой інтарэсы якой‑н. дзяржавы. Дыпламатычны прадстаўнік.

2. Чалавек, які прадстаўляе сабой пэўную групу людзей або якую‑н. галіну дзейнасці, выразнік чыіх‑н. інтарэсаў. І гэтая пераклічка прадстаўніка старэйшага пакалення бальшавікоў з самым юным пакаленнем гучэла як клятва. Якімовіч. І. Замоцін, прадстаўнік старой акадэмічнай навукі, у новых сацыяльна-грамадскіх умовах здолеў зразумець сутнасць ленінскага вучэння аб культурнай спадчыне. Мушынскі.

3. Узор, экземпляр якога‑н. разраду жывёл, раслін і пад. Усурыйскі янот з’яўляецца адзіным прадстаўніком сямейства сабак, які на ўвесь зімовы час кладзецца спаць у нару, як мядзведзь ці барсук. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scold

[skoʊld]

1.

v.t.

1) прабіра́ць, ла́яць; свары́цца, крыча́ць

His father scolded him — Ба́цька насвары́ўся на яго́

2) рабі́ць вымо́ву

2.

n.

сварлі́вая асо́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

penman

[ˈpenmən]

n., pl. -men

1) пісьме́ньнік, а́ўтар -а m.

2) пі́сар -а m.

good penman — асо́ба з прыго́жым, разбо́рлівым по́чыркам, калігра́ф -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

untouchable

[ʌnˈtʌtʃəbəl]

1.

adj.

1) недатыка́льны

2) непару́шны, некрана́льны (запа́с)

2.

n.

1) асо́ба з найніжэ́йшай ка́сты

2) Figur. падо́нак грама́дзтва, па́рыя -і m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Міні́стр ’член урада, які стаіць на чале міністэрства’ (ТСБМ), міні́стар ’тс’ (Яруш.), міні́сьцер ’тс’ (Шат.) паходзяць з польск. minister ’тс’, а сучаснае бел. — з рус. министр, якія з франц. ministre ’тс’ < лац. minister ’які дапамагае, садзейнічае’, ’падручны, слуга, памагаты’. Ст.-бел. минист(е)ръ ’пратэстанцкі свяшчэннік’, ’асоба, якая прычашчае’ (XVI ст.) са ст.-польск. minister ’тс’ < лац. minister ’служыцель культу’ (Булыка, Лекс. запазыч., 172).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)