буквае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (іран.).

Чалавек, які прыдае большае значэнне знешняму боку чаго-н., дробязям, чым сутнасці; фармаліст.

|| ж. буквае́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. буквае́дскі, -ая, -ае.

Б. падыход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўлі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Птушка сямейства фазанавых са стракатым апярэннем надхвосця ў самцоў.

|| прым. паўлі́навы, -ая, -ае.

Варона ў паўлінавым пер’і (перан.: пра чалавека, які лічыць сябе больш важным, чым ёсць на самай справе; іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Піцю́ль (іран.) ’скупы’ (Сцяшк. Сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выба́члівы bíttend, um Entschúldigung bíttend; schméichlerisch (іран)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

куха́рства н разм, іран Kóchkunst f -, -künste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

арыстакраты́чны aristokrátisch;

арыстакраты́чныя звы́чкі іран aristokrátische Allüren [Maníeren]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

буквае́дства н іран Pedanteríe f -, Haarspalteréi f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зна́йка м разм іран Bésserwisser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кнігае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Насякомае, якое заводзіцца ў старой паперы, кнігах.

2. Іран. Тое, што і кніжнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праму́дры, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які валодае высокай мудрасцю, вельмі мудры. Прамудры чалавек.

2. Разм. жарт., іран. Цяжкі для разумення, засваення, мудрагелісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)