кро́хкі brüchig, zerbréchlich (ломкі); spröde (пра метал, шкло)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ВІТРЫ́НА

(франц. vitrine ад лац. vitrum шкло),

1) спецыяльнае акно ў магазіне для паказу тавараў.

2) Зашклёныя шафы, скрынкі для паказу розных экспанатаў у музеях і інш. установах. Для вітрыны вырабляецца спец. шкло павышанай трываласці («вітрыннае»).

т. 4, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Vergrößerungsglas

n -es, -gläser павеліча́льнае шкло

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Brénnglas

n -es, -gläser запа́льнае шкло

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

glásartig

a шклопадо́бны, празры́сты, як шкло

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máttglas

n -es, -gläser ма́тавае шкло

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзвы́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Утвараць высокія звінючыя гукі (пра шкло, метал, насякомых і пад.). Жаласна дзвынкала шкло. Лынькоў. Калі кулі дзвынкалі зусім блізка, .. [Пятро] кідаўся ўбок, крыху мяняў напрамак, каб збіць кулямётчыка з прыцэльнай стральбы. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́нкі¹, -ая, -ае.

1. Гучны, гулкі.

З. голас.

Звонкае шкло.

Звонкая манета (металічныя грошы).

2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).

Звонкае паветра.

○

Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.

|| наз. зво́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акуля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да акуляраў (у 1 знач.). Акулярнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкуро́дыміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Разм. Пакрыць сажай, гарам; абкурыць. Абкуродыміць шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)