гурга́н Сухі пясчаны востраў сярод балота (Усх. Палессе Талст.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

бала́ст, -у, М -сце, м.

1. Спецыяльны груз, які забяспечвае ўстойлівасць і асадку карабля, а таксама груз для рэгулявання вышыні палёту аэрастата.

2. перан. Што-н. лішняе, непатрэбнае, што не прыносіць ніякай карысці.

3. Шчэбень або пясок, якім засыпаюць чыгуначнае палатно і на які ўкладваюць шпалы (спец.).

Сухі б.

Платформы з баластам.

|| прым. бала́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыры́, -а́я, -о́е.

1. Вільготны, не сухі.

Стаяла восеньская сырая пара.

2. Пра прадукты харчавання: не печаны, не вараны, не смажаны і пад.

Сырая бульба.

Сырое мяса.

Есці моркву ў сырым выглядзе.

3. Недавараны, недапечаны, недасмажаны.

С. пірог.

4. перан. Не да канца апрацаваны, недароблены.

С. раман.

|| наз. сы́расць, -і, ж. (да 1 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліша́йнік, ‑у, м.

Расліна ніжэйшага тыпу, якая складаецца з грыба і водарасці, утвараючы адзін арганізм. Ад лёгкіх павуцін, Аслеплі пні, сукі. Абапал каляін Лішайнік — Мох сухі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́хлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Сухі, высахлы. Сохлае лісце. Сохлае дрэўца. □ Жабулька скокнула пад куст вярбы, У лісце сохлае, дзе цень рабы. Пысін. Схілялі вербы сохлае суччо. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́хлік ’лядзяш’ (Мат. Маг.). Відаць, да суслік 3 са збліжэннем да сухі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

climate [ˈklaɪmət] n. клі́мат;

mild/healthy/scorching/dry/humid/wet/temperate climate мя́ккі/здаро́вы/спяко́тны/сухі́/вільго́тны/сыры́/уме́раны клі́мат

2. атмасфе́ра, настро́й, настро́й ду́мак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сухаві́цкі ’худы’ (Ян.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад сухі, сухаваты, аформленае як прозвішча на ‑цкі (‑скі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сушча́к ’худая недагледжаная жывёла’ (маладз., Гіл.). Відаць, да сухі ’худы’; да словаўтварэння гл. сушчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

філаксе́ра

(ад гр. phyllon = лісток + kseros = сухі)

насякомае падатрада тлей, якое паразітуе на раслінах, пераважна на вінаградзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)