гі́цаль, -цля, мн. -цлі, -цляў, м.

1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл; скуралуп (у 1 знач.; уст.).

2. перан. Свавольнік, нягоднік (лаянк.).

Ах, ты г.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дактыласкапі́я, -і, ж. (спец.).

Вывучэнне будовы ліній скуры на ўнутраным баку пальцаў рук, а таксама метад устанаўлення асобы па адбітках пальцаў.

|| прым. дактыласкапі́чны, -ая, -ае.

Д. аналіз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dermatitis

[,dɜ:rməˈtaɪtəs]

n.

запале́ньне ску́ры, дэрматы́т -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

люпазо́рый, ‑я, м.

Спецыяльная лячэбная ўстанова для хворых на туберкулёз скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́пус, ‑у, м.

Спец. Адзін з відаў туберкулёзу скуры; туберкулёзная ваўчанка.

[Ад лац. lupus — воўк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наску́рнік, ‑а, м.

Від кароставага кляшча, які паразітуе на скуры жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цемнаску́ры, ‑ая, ‑ае.

Які мае цёмны колер скуры. Цемнаскурыя плямёны Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мура́шка ж. мураве́й м.; мура́шка;

◊ ~кі па спі́не (ску́ры) бе́гаюць — мура́шки по спине́ (ко́же) бе́гают

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаці́нне, -я, н.

1. Вяснушкі або ямкі на скуры пасля воспы (разм.).

На носе многа рабаціння.

2. Рабізна на паверхні вады.

Ад лёгкага ветру па вадзе пайшло р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

białoskórnictwo

н. кушнерства; вытворчасць мяккай скуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)