параскашава́цца, ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.

Разм. Раскашавацца некаторы час. Адно і пажыла, параскашавалася Зыгмунта, калі ў саракавым годзе прыйшла была Савецкая ўлада. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айчы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і бацькаўшчына (у 1 знач.). Савецкая Айчына. □ Ляці ж, мой спеў, звіні няспынна Ты над Айчынаю маёй. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі, нескл.

1. Народ, які складае карэннае насельніцтва Комі АССР.

2. у знач. нязм. прым. Які належыць гэтаму народу. Комі Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка. Комі культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юнгшту́рмаўка, ‑і, ДМ ‑маўцы; Р мн. ‑мавак; ж.

Форма ваеннага ўзору, якую насілі члены юнгштурма, а таксама савецкая моладзь у 20‑х — пачатку 30‑х гадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

armia

ж. армія;

Armia Radziecka гіст. Савецкая Армія;

Armia Zbawienia — Армія Выратавання

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

канана́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Частая і моцная стрэльба з вялікай колькасці гармат. На ўсходзе грымела кананада. І неўзабаве Савецкая Армія вызваліла людзей ад немінучай смерці. Асіпенка.

[Фр. canonnade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Саве́т ’назва некаторых органаў дзяржаўнага кіравання, якія складаюцца з выбарных або прызначаных асоб’, ’распарадчы або дарадчы калегіяльны орган пры якой-небудзь установе, арганізацыі, таварыстве і пад.’ (ТСБМ), ’савет, нарада’ (Бяльк.), саве́ты ’савецкая ўлада; савецкія людзі’ (Сл. ПЗБ, Скарбы). З рус. сове́т, сове́товать (Крукоўскі, Уплыў, 43). Рус. з царкоўнаславянскай, параўн. ст.-рус. съвѣтъ, ст.-слав. съвѣтъ, якое калькуе грэч. συμβούλιον ’нарада’; гл. Фасмер, 3, 705.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Радыёстанцыя «Савецкая Беларусь» 9/45

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

radziecki

radzieck|i

гіст. савецкі;

władza ~a — савецкая ўлада;

~i ustrój państwowy — савецкі дзяржаўны лад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кітабо́й, ‑я, м.

1. Той, хто займаецца промыслам кітоў. Экіпаж танкера павязе кітабоям флатыліі «Слава» і «Савецкая Украіна», што знаходзяцца цяпер у водах Антарктыкі, разнастайны груз: гародніну, бульбу, садавіну, паліва, пошту. «Звязда».

2. Тое, што і кітабоец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)