unieruchomić
зак. спыніць, затрымаць; прывесці ў стан нерухомасці; паралізаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Адха́яць, адхаіць ’прывесці да прытомнасці, выратаваць’ (Шат., Бір., Нас., Бяльк.), отхайець (КСТ), адхаіць ’паздаравець’ (Яўс.), адхаіваць ’ачышчаць ад гразі’ (БРС) да хаіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыгатава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.
1. што. Зрабіць, вырабіць што-н.; згатаваць, падрыхтаваць для спажывання, яды.
П. цэментны раствор.
П. вячэру.
2. што і чаго. Прывесці ў стан годнасці для ўжытку; падрыхтаваць загадзя.
П. калёсы ў дарогу.
П. корму свінням.
|| незак. прыгато́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
разукамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.
1. што. Зняўшы або прыняўшы часткі абсталявання, прывесці (прадпрыемства, механізм) у стан немагчымасці працаваць, дзейнічаць.
2. каго-што. Парушыць цэласнасць чаго-н. укамплектаванага, скамплектаванага.
Р. звяно.
Р. бібліятэку.
|| незак. разукамплекто́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. разукамплекто́ўванне, -я, н. іразукамплектава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
спасла́цца, спашлю́ся, спашле́шся, спашле́цца; спашлёмся, спашляце́ся, спашлю́цца; спашлі́ся; зак.
Указаць на каго-, што-н. у пацвярджэнне ці апраўданне чаго-н.; прывесці ў якасці доказу.
С. на аўтарытэтныя крыніцы.
|| незак. спасыла́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. спасы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. і спасыла́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
суразме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Прывесці ў адпаведнасць з чым‑н. па велічыні, памерах; устанавіць адпаведнасць з чым‑н. па велічыні. Суразмераць расходы з даходамі. Суразмераць сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Прыбэ́цкаць, прыбэ́цькаты ’прывесці’ (кам., Жыв. НС). Магчыма, звязана з прыбы́ць са зменай вакалізму кораня і суфіксальным афармленнем, абумоўленымі экспрэсіўнасцю ўжывання. Параўн. прыбрысці́ > прыбрэ́дка, гл. прыбро́дка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аргументава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.
Прывесці (прыводзіць) доказы, аргументы (у 1 знач.). Ходас ніколі не ўмеў так ясна аргументаваць свае думкі, як гэта рабіў Косця. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыве́дзены
1. приведённый; предста́вленный;
2. (у што) приведённый (во что), пове́ргнутый (во что), пове́рженный (во что);
1, 2 см. прыве́сці 1, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
упара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны; зак.
1. каго-што і без дап. Прывесці ў парадак, навесці парадак дзе-н.; вырашыць; уладкаваць.
У. кнігі.
У. ў хаце.
У. справы.
2. што. Добраўпарадкаваць.
У. гарадскія кварталы.
|| незак. упарадко́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. упарадко́ўванне, -я, н.
|| наз. упара́дкаванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)