Пі́льніца ’гарачая пара ўлетку, калі шмат работы і мітрэнгі’, ’спешка ў рабоце, пільная патрэба’ (Сл. ПЗБ; полац., Нар. лекс.; смарг., Сцяшк. Сл.; в.-дзв., ушац., беш., докш., ЛА, 2). Ад прыметніка пільны (гл. пільна) і суф. ‑іца (< прасл. *‑ica), магчыма, у выніку семантычнай кандэнсацыі словазлучэння, напрыклад, пільная пара ’жніво’ (іўеў., тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памянці́ць, ‑мянчу, ‑менціш, ‑менціць; зак.

1. што. Падвастрыць касу мянташкай. Вось пара памянціць ужо касу, пара нанава напляваць у рукі, а.. [Ігнат] махае яшчэ і яшчэ. Скрыган.

2. перан.; што, чым і без дап. Разм. Мянціць (у 2 знач.) некаторы час. Звычайных, абы памянціць языком, наведванняў Чорны не любіў і, не саромеючыся, бараніўся ад іх. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпрацава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адпрацаваць.

2. у знач. прым. Які пабыў у рабоце і стаў непрыдатным. Адпрацаваная пара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калары́фер, ‑а, м.

Абагравальны прыбор у выглядзе сістэмы труб, па якіх ідзе гарачая вада, пара або нагрэтае паветра. Паравы каларыфер. Вадзяны каларыфер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касцюм; гарнітур, пара (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

некалькі, колькі; пара (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

суткі, дзень; пара (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

◎ Перапарэ́ць ’скончыцца’ (карэліц., ЖНС). Да пера- і пара (гл.). Утворана так, як перавучыць < мука (Усціновіч, вусн. паведамл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перераспределе́ние эк., техн. пераразмеркава́нне, -ння ср.;

перераспределе́ние дохо́дов эк. пераразмеркава́нне дахо́даў;

перераспределе́ние па́ра техн. пераразмеркава́нне па́ры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

couple

[ˈkʌpəl]

1.

n.

1) па́ра f., два, дзьве

2) па́ра f., муж і жо́нка, нарачо́ныя pl., партнэ́ры

3) Mech. па́ра сі́лаў

4) Electr. элемэ́нт -у m.

2.

v.t.

1) зьвя́зваць, спалуча́ць ра́зам, злуча́ць па́рамі, счэ́пліваць (ваго́ны)

2) жані́ць

3.

v.i.

1) спаро́ўвацца (пра жывёлу)

2) злуча́цца па́рамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)