аба́зія абазі́я

(н.-лац. abasia, ад гр. a- = не + basis = хада)

мед. страта здольнасці хадзіць у выніку захворвання нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

валі́н

(англ. valine)

адна з жыццёва неабходных амінакіслот, якая ўваходзіць у склад бялкоў і ўплывае на рост, функцыяніраванне нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпакіне́з

(ад гіпа- + -кінез)

зніжэнне адвольных рухаў па сіле і аб’ёму ў выніку захворвання мышцаў або нервовай сістэмы (параўн. гіперкінез).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кіфо́з

(гр. kyphos = згорблены)

мед. скрыўленне хрыбта, пераважна груднога аддзелу, выпукласць назад пры некаторых захворваннях касцявой, мышачнай і нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кло́нус

(гр. klonos = сумятня)

міжвольныя хуткія рытмічныя скарачэнні асобных мышцаў або іх груп, што з’яўляецца прыкметай паражэння цэнтральнай нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нейраглі́я

(ад нейра- + гр. glia = клей)

тканка нервовай сістэмы жывёльнага арганізма, у якой размешчаны нервовыя клеткі (нейроны) і іх адросткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нейракіберне́тыка

(ад нейра- + кібернетыка)

раздзел біялагічнай кібернетыкі, які вывучае арганізацыю элементаў, аддзелаў аналізатараў, аналізатарскіх сістэм і ўсёй нервовай сістэмы арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нейралінгві́стыка

(ад нейра- + лінгвістыка)

раздзел нейрапсіхалогіі, які вывучае працэсы ў цэнтральнай нервовай сістэме, звязаныя з вымаўленнем і распазнаваннем моўных выказванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нейрафібры́лы

(ад нейра- + фібрылы)

ніткападобныя ўтварэнні ў нервовых клетках і іх адростках, якія ўдзельнічаюць у правядзенні па нервовай сістэме імпульсу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нерві́зм

(ад лац. nervus = жыла, сухажылле)

вучэнне аб вядучай ролі нервовай сістэмы ў працэсах жыццядзейнасці арганізма, якое распрацавана І. П.Паўлавым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)