мандалі́на, ‑ы, ж.

Музычны шчыпковы інструмент з чатырма парамі струн, на якім іграюць медыятарам.

[Іт. mandolino памянш. ад mandola.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́квіем, ‑а, м.

1. Памінальнае каталіцкае набажэнства.

2. Музычны твор жалобнага характару. Рэквіем Моцарта.

[Ад першага слова лацінскага тэксту рэквіема: requiem aeternam dona eis — вечны спакой дай ім.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rock​2 [rɒk] n. mus. рок (музычны кірунак);

a rock band рок-гурт;

a rock star ро́к-зо́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

габо́й, ‑я, м.

Духавы драўляны музычны інструмент, па вышыні гуку сярэдні паміж кларнетам і флейтай.

[Іт. oboe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валто́рна, ‑ы, ж.

Медны духавы музычны інструмент у выглядзе спіральна сагнутай трубы з шырокім раструбам.

[Ад ням. Waldhorn — паляўнічы рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́мбра, ‑ы і дамбра́, ‑ы, ж.

Казахскі народны струнны музычны інструмент з корпусам акруглай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́мра, ‑ы, ж.

Рускі народны шчыпковы музычны інструмент з трыма-чатырма струнамі, падобны на мандаліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Віёла ’смычковы чатырохструнны музычны інструмент, альт, заходнееўрапейскі шасціструнны музычны інструмент XIV–XVII стст. шырокага дыяпазону’ (БРС, КТС). Запазычана, відаць, з польскай мовы; параўн. польск. wiola ’тс’ < іт. viola, якое ўтварылася з іт. гукапераймальнага *viu (Шанскі, 1, В, 102).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bagatélle

f -, -n

1) дро́бязь

2) невялі́кі музы́чны твор

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bombardon

[,bɑ:mˈbɑ:rdən]

n.

бамбардо́н -у m. (музы́чны духавы́ інструмэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)