concerto [kənˈtʃɜ:təʊ] n. канцэ́рт (музычны твор для аднаго ці некалькіх сольных інструментаў і аркестра)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́ндуры, нескл., н.

Грузінскі народны трохструнны шчыпковы музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трымі́тас, ‑а, м.

Літоўскі народны духавы драўляны музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тулумба́с, ‑а, м.

Старадаўні ўдарны музычны інструмент (разнавіднасць літаўры).

[Тур.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэо́рба, ‑ы, ж.

Шчыпковы музычны інструмент, басовая разнавіднасць лютні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмірыто́н, ‑а, м.

Электронны музычны інструмент з рэгістравай клавіятурай.

[Ад першых літар слоў: электрычны музычны інструмент, прозвішчаў двух яго канструктараў Рымскага-Корсакава і Іванова і слова тон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіта́ра, -ы, мн. -ы, -та́р, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент з корпусам-рэзанатарам у выглядзе васьмёркі і доўгім грыфам.

|| прым. гіта́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

але́гра (спец.).

1. прысл. Хутка, ажыўлена (пра тэмп выканання музычных твораў).

2. наз., нескл., н. Музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́рфа¹, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Шчыпковы музычны інструмент у выглядзе вялікай трохвугольнай рамы з нацягнутымі на ёй струнамі.

|| прым. а́рфавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балала́йка, -і, ДМ -ла́йцы, мн. -і, -ла́ек, ж.

Народны трохструнны музычны інструмент з корпусам трохвугольнай формы.

|| прым. балала́ечны, -ая, -ае.

Б. аркестр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)