дробназярні́сты, ‑ая, ‑ае.

1. З дробным зернем. Дробназярністы мак.

2. Які складаецца з дробных зернепадобных частачак. Дробназярністая парода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тасёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Тое, што і тасьма.

2. Завязка з тасьмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́мка, ‑і; Р мн. ‑мак; м.

Разм. Невялікі домік для ўзломлівання замкоў, дзвярэй і пад. (з зладзейскага жаргону).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mak, ~u

м. мак;

mak polny — палявы мак;

cicho jak ~iem zasiał — мёртвая цішыня;

rozbić się w drobny mak — разбіцца ўшчэнт (на друзачкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кра́ма, -ы, мн. -ы, крам і -аў, ж.

Магазін.

Купіць у краме.

Вакол крам ды зноў к нам (прыказка).

|| памянш. кра́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

|| прым. кра́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караі́мы, -аў, адз. -і́м, -а, м.

Народнасць цюркскай моўнай групы, якая жыве ў Крыме, Заходняй Украіне, Польшчы, а таксама ў Літве.

|| ж. караі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. караі́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́мцы, ‑аў; адз. немец, ‑мца, м.; немка, ‑і, ДМ ‑мцы; мн. немкі, ‑мак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Германіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

в’етна́мцы, ‑аў; адз. в’етнамец, ‑мца, м.; в’етнамка, ‑і, ДМ ‑мцы; мн. в’етнамкі, ‑мак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва В’етнама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сія́мцы, ‑аў; адз. сіямец, ‑мца, м.; сіямка, ‑і, ДМ ‑мцы; мн. сіямкі, ‑мак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Таіланда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Макатоўша (груб.) ’галава’ (петрык. Мат. Гом.), маз. макото́ўша (З нар. сл.) — пераноснае з макацёр(т) (гл.) ’вялікая пасудзіна, у якой церлі (таўклі) мак’. Да мак (гл.) і таўчы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)