Плуто́н, ‑а, м.
1. Спец. Агульная назва розных глыбінных вывергнутых парод.
2. (з вялікай літары). Назва самай далёкай ад Сонца планеты сонечнай сістэмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́тарны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да літары, літар, уласцівы ім. Літарнае абазначэнне.
2. Абазначаны літарай, а не лічбай. Тэатральная літарная ложа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Элі́зіум, ‑а, м. (з вялікай літары).
1. У антычнай міфалогіі — месца, дзе знаходзяцца цені (душы памёршых) абраннікаў багоў.
2. перан. Уст. паэт. Рай.
[Лац. Elysium з грэч.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бага́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Чалавек, які валодае вялікім багаццем.
2. (з вялікай літары). Народнае свята ўраджаю, якое адзначаюць восенню.
Б. з агарода прагнаў, ды ў гумно загнаў (прыказка).
|| ж. бага́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радо́к, -дка́, мн. -дкі́; -дко́ў, м.
1. гл. рад¹.
2. Частка тэксту або асобныя словы, літары, іншыя знакі, надрукаваныя ці напісаныя ў адну лінію.
Р. верша.
◊
Радок у радок — даслоўна, літаральна (спісаць, сказаць і пад.).
Чытаць паміж радкоў — здагадваючыся пра скрыты сэнс напісанага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
БІ ШЭН,
кітайскі вынаходца рухомага шрыфту (11 ст.). У 1041—48 праводзіў доследы друкавання з формы, у якой замацоўваліся шрыфтавыя элементы (іерогліфы), зробленыя з абпаленай гліны. Друкаванне тэксту адбывалася пасля нанясення на літары тушы.
т. 3, с. 165
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
каве́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Разм. Вымаўляць няправільна, з памылкамі. Каверкаць словы. // Непрыгожа, незразумела пісаць. Каверкаць літары. // Няправільна перадаючы, скажаць, перакручваць. Каверкаць тэкст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Га́ма ’гама (музыч. і да. т. п.)’ (БРС). Рус. га́мма, укр. га́ма. Крыніцай запазычання з’яўляецца франц. gamme ’тс’ або ням. Gamme < франц. У аснове тэрміна ляжыць назва грэч. літары γ (γάμμα), якая трапіла ў франц. і ням. мовы з іт. gamma. Падрабязна гл. Шанскі, 1, Г, 24–25.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ініцыя́лы
(лац. initialis = пачатковы)
1) пачатковыя літары імя і імя па бацьку або імя і прозвішча;
2) пачатковыя літары раздзела кнігі або абзаца, як правіла, больш буйныя і аздобленыя ўзорамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Чэка́, (з вялікай літары).
Гіст. Скарочаная назва надзвычайнай камісіі па барацьбе з контррэвалюцыяй, сабатажам і спекуляцыяй, якая існавала ў першыя гады Савецкай улады. Пастанова Чэка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)