насмакта́ць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., чаго.

Высмактаць нейкую колькасць чаго‑н. Насмактаў камар крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фібрынаге́н, ‑у, м.

Растваральны бялок плазмы крыві, які ператвараецца пры яе згортванні ў фібрын.

[Ад лац. fibra — валакно і грэч. genos — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыталізі́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое ўтвараецца ў крыві пры ўвядзенні ў арганізм чужародных клетак.

[Ад грэч. kýtos — ёмішча, клетка і lýsis — разбурэнне, растварэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

consanguine

[kənˈsæŋgwɪn]

adj.

кро́ўны, крэ́ўны, ро́дны па крыві́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

leukaemia, leukemia

[luˈki:miə]

n.

леўкемі́я f., рак крыві́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

transfusion [trænsˈfju:ʒn] n.

1. med. пераліва́нне (крыві); трансфу́зія;

give a transfusion пераліва́ць (кроў)

2. перадава́нне (чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Blútverlust

m -(e)s, -e стра́та крыві́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бядня́цтва, ‑а, н., зб.

Бедныя людзі, бедната. Крыві, слёзам канца-меры Бядняцтва не знала. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гемаро́й, ‑ю, м.

Хвароба застою крыві ў прамой кішцы, якая суправаджаецца расшырэннем вен і крывацёкам.

[Ад грэч. haimorros — крывацёк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камплеме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Бялковае рэчыва тыпу ферментаў у сываратцы крыві чалавека і жывёл.

[Лац. complementum — дапаўненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)