province [ˈprɒvɪns] n.

1. край, во́бласць

2. pl. the provinces праві́нцыя, перыферы́я

3. fml сфе́ра дзе́йнасці; кампетэ́нцыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лясны́ лесно́й;

~ны́я насаджэ́нні — лесны́е насажде́ния;

~на́я сце́жка — лесна́я тропа́;

л. край — лесно́й край;

л. інстыту́т — лесно́й институ́т;

л. э́кспарт — лесно́й э́кспорт;

~на́я бі́ржа — лесна́я би́ржа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

абрэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Абрэзаны край, беражок.

Кніга з зялёным абрэзам.

2. Вінтоўка з укарочаным канцом ствала.

Страляць з абрэза.

◊

У абрэз (разм.) — без лішку, якраз столькі, колькі можа спатрэбіцца.

Грошай у а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сла́віцца, сла́ўлюся, сла́вішся, сла́віцца; незак.

1. чым або са словам «як». Мець шырокую вядомасць у якіх-н. адносінах.

Горад славіцца сваімі паркамі.

Ён славіўся як аматар рыбалкі.

2. Праслаўляцца, ушаноўвацца.

У песнях славіцца наш беларускі край.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бро́ўка ж

1. (край) Kánte f -, -n;

2. памянш гл брыво

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Bórte

f -, -n абшыўка; край; аблямо́ўка, кант

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вы́плюхнуцца, ‑нецца; зак.

Разм. Выліцца цераз край пры штуршках. Вада выплюхнулася з цэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непача́ты, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога яшчэ не пачыналі, за які яшчэ не браліся; цэлы. Ля дашчанай агароджы, за якой ўзвышаліся.. стагі, скуб траву стрыножаны гняды конь. Непадалёку стаяў непачаты воз сена. Чыгрынаў.

•••

Непачаты край гл. край ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загну́цца сов.

1. загну́ться, (загнувшись, приподняться — ещё) заверну́ться;

~ну́ўся край бля́хі — загну́лся (заверну́лся) край же́сти;

~ну́ліся палі́ капелюша́ — загну́лись (заверну́лись) поля́ шля́пы;

2. прост., груб. (помереть) загну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

лязо́, -а́, мн. лёзы і (з ліч. 2, 3, 4) лязы́, лёзаў, н.

1. Востры край рэжучай ці сякучай прылады.

Л. сякеры, брытвы.

2. Тонкая стальная пласцінка для брыцця з двума завостранымі краямі.

|| прым. лязо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)