укруці́цца, -ручу́ся, -ру́цішся, -ру́ціцца; зак., у што.

1. Захутацца ў што-н., абматацца чым-н.

У. ў коўдру.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Круцячыся, наматацца на што-н.

Лейцы ўкруціліся ў кола.

|| незак. укру́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

sphere [sfɪə] n.

1. сфе́ра; шар; гло́бус; не́ба, нябёсы

2. по́ле дзе́йнасці, сфе́ра, ні́ва, ко́ла (інтарэсаў);

the sphere of his influence сфе́ра яго́ ўплы́ву;

the mental sphere сфе́ра разумо́вай дзе́йнасці

3. сацыя́льны асяро́дак, ко́ла (людзей);

in high spheres у вышэ́йшых ко́лах грама́дства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пя́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Ліч. парадк. да пяць. Пяты дзень. Пяты вагон. Пяты год.

2. у знач. наз. пя́тая, ‑ай, ж. Пятая частка чаго‑н. Адна пятая насельніцтва.

•••

Пятая калона гл. калона.

Пятае кола ў возе гл. кола.

Пятае цераз дзесятае; з пятага на дзесятае — непаслядоўна, без падрабязнасцей (расказаць, адказаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веду́щий

1. прич. які́ (што) вядзе́;

2. прил. вяду́чы;

веду́щее колесо́ техн. вяду́чае ко́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ко́лавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кола. Колавы след.

2. Які перамяшчаецца з дапамогай колаў. Колавы трактар. Колавы параход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шагаме́р, ‑а, м.

1. Спец. Прыбор для вымярэння шагу разьбы або шагу цыліндрычнага зубчастага кола.

2. Разм. Тое, што і крокамер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́дні, -яя, -яе.

Які знаходзіцца ззаду, накіраваны назад.

Заднія ногі каня.

Задняе кола.

З. ход (ход назад). Заднім днём (больш раннім, чым было на самой справе).

◊

Без задніх ног (разм.) — пра вялікую стомленасць.

Заднім розумам моцны (разм.) — пра непрадбачлівага, някемлівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

распаўсю́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіцца; зак.

1. Ахапіць сабой большае кола з’яў, асоб або прадметаў, большую тэрыторыю; пашырыцца.

Новыя тэхналогіі хутка распаўсюджваюцца ў розных сферах вытворчасці.

2. Стаць вядомым многім.

Чуткі распаўсюдзіліся па горадзе.

|| незак. распаўсю́джвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

rozpędowy

rozpędow|y

: koło ~e — махавік; махавое кола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Láufrad

n -(e)s, -räder тэх. апо́рнае [вяду́чае] ко́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)