рассупо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Развязаць, распусціць супоню, якая сцягвае хамут на шыі ў каня. А Коля, хоць і быў маленькі, як вузел, спрытна рассупоніў каня і выняў з рота цуглі. Колас. Захаравіч рашуча падбег да каня. У момант рассупоніў хамут, адхінуў дугу. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зебро́ід

(ад зебра + -оід)

гібрыд каня або асла і зебры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

здо́хлы, -ая, -ае.

1. Тое, што і дохлы.

Здзіраць скуру са здохлага каня.

2. перан. Слабы, кволы (разм.).

Чаго ён такі з. ў вас?

|| наз. здо́хласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падсцёбнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак., каго (што).

1. Падганяючы, злёгку сцебануць.

П. каня.

2. перан. Прыскорыць, прымусіць рабіць што-н. хутчэй (разм.).

П. адстаючых.

|| незак. падсцёбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Bússard

m -s, -e заал. ка́ня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kandáre

f -, -n цу́глі (у каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Húfbeschlag

m -(e)s кава́нне (каня́)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

dosiąść

зак. czego сесці (на каня, матацыкл і да т.п.);

dosiąść konia — сесці на каня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сі́ўка м, ж (пра каня) разм Gráuschimmel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

tether​2 [ˈteðə] v. прывя́зваць (жывёліну);

He tethered his horse to a tree. Ён прывязаў каня да дрэва.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)