аднако́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Прыстасаваны для ўпрагання аднаго каня; запрэжаны адным канём. Аднаконны плуг. Аднаконная фурманка.

2. Які мае аднаго каня (пра аднаасобніцкую гаспадарку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прихлёстывать несов., разг. хваста́ць, сцёбаць, сцяба́ць;

прихлёстывать ло́шадь хваста́ць (сцёбаць, сцяба́ць) каня́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́шиваться

1. спе́швацца, зла́зіць (з каня́);

2. страд. спе́швацца; сса́джвацца; см. спе́шивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надкапы́цце, ‑я, н.

Выступ над капытом каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капы́ціцца, ‑ціцца; незак.

Разм. Спатыкацца (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трот

(англ. trot)

від алюру, кароткая рысь у каня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дубе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

Тонкі гібкі прут.

З дубцоў плятуць кашы.

Не гані каня дубцом, а гані аўсом (з нар.).

|| памянш. ду́бчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярхо́м, прысл.

1. Пра язду: на спіне жывёлы.

В. на кані.

2. перан. Седзячы на кім-, чым-н., як на спіне каня.

В. на крэсле.

Скакаць в. на кійку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абро́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Прадмет вупражы, які надзяваецца каню на галаву.

Трымаць каня за а.

Трымаць на аброці (перан.: у строгасці, у паслушэнстве).

|| прым. абро́цевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падко́ўваць beschlágen* vt;

падко́ўваць каня́ ein Pferd beschlágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)