Аптэчны кроп, гл. Фенхель звычайны

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

lándläufig

a прыня́ты ў (гэ́тай) краі́не, звыча́йны, распаўсю́джаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sónstig

a

1) ране́йшы, былы́

2) і́ншы; звыча́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

medial

[ˈmi:diəl]

adj.

1) сярэ́дні (у сярэ́дзіне)

2) праме́жкавы; пасрэ́дны; звыча́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лапцю́жнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто носіць лапці; селянін-бядняк. Калачык стаяў перад вачамі — звычайны чалавек, бядак, лапцюжнік, галодны Сцяпан... Чарнышэвіч. // перан. Пагард. Пра адсталага, некультурнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульгары́зм

(ад лац. vulgaris = просты, звычайны)

грубае, непрыстойнае слова ці выраз, ужытыя ў літаратурнай мове.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hardball [ˈhɑ:dbɔ:l] n.

1. звыча́йны бейсбо́л (у адрозненне ад міні-бейсбола)

2. рашу́чая, непахі́сная мане́ра паво́дзін (звычайна пра палітыкаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

распаўсю́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад распаўсюдзіць.

2. у знач. прым. Звычайны, пашыраны. Распаўсюджаныя віды раслін. Распаўсюджаная думка. □ У тую вайну .. [хвароба скуры] была вельмі распаўсюджаная хвароба. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

profán

a

1) све́цкі; рэл. грэ́шны, пага́ны

2) звыча́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фіза́ліс, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства паслёнавых, плады якой выкарыстоўваюцца ў медыцыне, кандытарскай вытворчасці і кулінарыі. Сымонаву звяну быў даручаны фізаліс двух гатункаў: ягадны (сунічны) і звычайны (марынадны). Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)