АКСАЛО́ТЛЬ

(ацтэкскае літар. вадзяная цацка),

лічынка тыгравай амбістомы. Жыве ў вадаёмах Цэнтр. Амерыкі.

Даўж. 20—25 см. Здольная да размнажэння (гл. Неатэнія). Мае шчэлепы. Да сярэдзіны 19 ст. лічыўся самастойным відам (упершыню ператварэнне ў амбістому назіралі ў 1865). Страта здольнасці аксалотля да нармальнага ператварэння — вынік недастатковага развіцця шчытападобнай залозы; дабаўленне ў ежу або ін’екцыя гармону гэтай залозы прыводзіць да ператварэння аксалотля ў амбістому. Кладзе да 500 яец. Выкарыстоўваецца для доследаў у біялогіі.

Аксалотль.

т. 1, с. 203

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

се́мявы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да семя (у 1 знач.), заключае ў сабе семя. Семявыя каробачкі.

2. Які мае адносіны да семя (у 3 знач.). Семявы канацік. // Які выпрацоўвае або мае ў сабе семя (у 3 знач.). Семявыя залозы. Семявая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ślinowy

ślinow|y

слінны;

gruczoły ~e анат. слінныя залозы;

гл. ślinianki

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дакрыяадэні́т

(ад гр. dakryon = сляза + aden = залоза)

запаленне слёзнай залозы вока.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

масты́т

(лац. mastitis, ад гр. mastos = сасок)

запаленне малочнай залозы; грудніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

панкрэаты́т

(ад гр. pankreas, -atos = падстраўнікавая залоза)

мед. запаленне падстраўнікавай залозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуру́нкул

(лац. furunculus)

гнойнае запаленне валасянога мяшочка і сальнай залозы; скула.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Гіпафункцыя 8/484

- » - кары наднырачнікаў 5/464

- » - шчытападобнай залозы 2/574

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

secrete

[sɪˈkri:t]

v.t.

1) трыма́ць у сакрэ́це; уто́йваць, хава́ць

2) выдзяля́ць, вырабля́ць

Glands in the mouth secrete saliva — Зало́зы ў ро́це выдзяля́юць сьлі́ну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сасо́к ’знешняя частка малочнай залозы млекакормячых і чалавека ў выглядзе шышачкі, з якой дзіцё ссе малако’ (ТСБМ; в.-дзв., Сл. ПЗБ). Рус. сосо́к ’тс’, ст.-чэш. sesek, славац. sosok, sosec, ст.-слав. съсьць ’сасок’, ст.-рус. съсъкъ, съсъ ’сасок’. Да прасл. *sъsati ’ссаць’. Гл. Фасмер, 3, 725; Махэк₂, 538.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)