лэ́дзі

(англ. lady)

жонка лорда або баранета, а таксама ўвогуле замужняя жанчына з арыстакратычных колаў у Англіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ма́тушка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Жонка свяшчэнніка, пападдзя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

noblewoman [ˈnəʊblwʊmən] n. (pl. -women)

1. арыстакра́тка

2. hist. двара́нка

3. тытулава́ная асо́ба; жо́нка пэра (у Англіі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spouse

[spaʊs]

n.

сужэ́нец -ца m.; муж -а m. або́ жо́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цётка / дзядзькава жонка: дзядзіна

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

прыка́зчыца, ‑ы, ж.

Уст.

1. Жан. да прыказчык (у 1 знач.).

2. Жонка прыказчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маркграфі́ня, ‑і, ж.

Гіст. Тытул правіцельніцы маркграфства (у 1 знач.); жонка ці дачка маркграфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эліпсападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які формай нагадвае эліпс. Жонка сядзела за круглым, эліпсападобным сталом. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вікантэ́са ’жонка або дачка віконта’ (БРС). Да віконт (гл.). Запазычана з рус. виконтесса, франц. vicomtesse.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sędzina

ж.

1. суддзя (жанчына);

2. жонка суддзі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)