нязно́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нязноснага (у 1 знач.). Сцяпан прыдушыў у сабе роспачны енк і з яшчэ большай нязноснасцю адчуў уладарную патрэбу есці. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сло́дыч ж., прям., перен., разг. сла́дость;

така́я с., е́сці немагчы́ма — така́я сла́дость, есть невозмо́жно;

с. адпачы́нку — сла́дость о́тдыха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

перахаце́ць, ‑хачу, ‑хочаш, ‑хоча; зак., чаго або з інф.

Перастаць хацець чаго‑н., страціць жаданне рабіць што‑н.; расхацець. Перахацець есці. Перахацець купацца. Перахацець вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

Разм.

1. Піць; піць вялікімі глыткамі. Хлёбаць чай.

2. Есці, чэрпаючы лыжкай вадкую страву. Хлёбаць суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obżerać się

незак. вульг. абжырацца; есці як не ў сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

По́ўніца ’паўната якой-небудзь меры’: есці на по́ўніцу ’прагна есці’ (Нас.). Утворана ад по́ўны (гл.), як лішніца ’лішак, дастатак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разгэ́мзываць, разгэ́мзаць, разгада́ць, разгамзі́ць ’камячыць, псаваць’ (Юрч. СНЛ). Ад га́мзаць ’паволі есці, жаваць’, гамзі́ць ’уплятаць, есці’, ’рабіць неакуратна’ (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́галадацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Захацець есці, прагаладацца. [Хлопцы] так выгаладаліся, што як бач апаражнілі міску салодкай кашы і да крошкі з’елі духмяны, прыпраўлены кменам хлеб. Корзун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухсу́тачны, ‑ая, ‑ае.

Працягласцю ў двое сутак; разлічаны на двое сутак. Змораныя двухсутачным бесперапынным пераходам і цяжкім боем.., людзі не хацелі ні есці, ні піць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лабзава́ць ’есці (слівы, яблыкі)’. У выразе: …лабзуе, аж лёскат ідзе… (любан., Нар. словатв.) генетычна звязана з літ. lapsėti ’прагна есці, жэрці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)