эпістрафе́й, ‑я, м.

Спец. Другі шыйны пазванок у наземных пазваночных жывёл і чалавека.

[Ад грэч. epistréphō — круціцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́е, абаіх, ліч. зб.

Як той, так і другі; як той, так і другая; як тое, так і другое.

Жонка мужу нешта шэпча і а. выходзяць.

◊

Абое рабое (разм., неадабр.) — пра людзей, падобных у чым-н., вартых адзін аднаго (па якіх-н. адмоўных якасцях).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сюды́-туды́, прысл.

1. У той і другі бок; у розныя бакі.

Чалавек бегае сюды-туды з самага ранку.

2. У некаторыя месцы.

Трэба сюды-туды збегаць.

3. Нішто сабе, дапушчальна (разм.).

Днём яшчэ сюды-туды, а ў вячэрні змрок адчуваеш сябе як у склепе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дубліка́т

(лац. dublicatus = падвоены)

другі экзэмпляр дакумента, які мае аднолькавую сілу з арыгіналам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

переноси́ть​I несов., в разн. знач. перано́сіць;

переноси́ть ве́щи из одно́й ко́мнаты в другу́ю перано́сіць рэ́чы з аднаго́ пако́я ў другі́;

столи́цу перено́сят в друго́й го́род сталі́цу перано́сяць у другі́ го́рад;

заседа́ние перено́сят на сре́ду пасяджэ́нне перано́сяць на сераду́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зашархаце́ць, ‑ціць; зак.

Разм. Пачаць шархацець. // Прашархацець. Зашархацела за плотам, падышоў другі паставы. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бельэта́ж, ‑а, м.

1. Другі паверх дома.

2. Ніжні ярус над партэрам у тэатры.

[Фр. bel — прыгожы і étage — этаж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадво́іць, ‑двою, ‑двоіш, ‑двоіць; зак., што.

Спец. Узараць другі раз. Перадвоіць папар перад сяўбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнава́гавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае іншую, чым другі (другія), вагу; неаднолькавай вагі. Разнавагавыя гіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ, нескл., н.

Другі гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)