аза́рт аза́рт, -ту м.;

войти́ в аза́рт увайсці́ ў аза́рт;

игра́ть с аза́ртом гуля́ць з аза́ртам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ке́глі, ‑яў; адз. кегля, ‑і, ж.

1. Гульня, якая заключаецца ў збіванні шаром драўляных або пластмасавых слупкоў, расстаўленых у пэўным парадку. Гуляць у кеглі.

2. Драўляныя або пластмасавыя слупкі для гэтай гульні.

[Ням. Kegel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

play​2 [pleɪ] v.

1. гуля́ць (у розных знач.);

play tennis/cards гуля́ць у тэ́ніс/ка́рты;

France plays Spain in the final. Французы гуляюць у фінале з іспанцамі.

2. : play a joke/a trick (on smb.) паджарто́ўваць/падсме́йвацца (з каго́-н.);

play at democracy гуля́ць у дэмакра́тыю

3. theatre, mus. ігра́ць;

play the piano ігра́ць на рая́лі

♦

play for time спрабава́ць вы́йграць час;

play into smb.’s hands ігра́ць на руку́/садзе́йнічаць каму́-н.

play about [ˌpleɪəˈbaʊt] phr. v. гуля́ць, дурэ́ць, гарэ́заваць

play around [ˌpleɪəˈraʊnd] phr. v. =

play aboutplay back [ˌpleɪˈbæk] phr. v. узнаўля́ць (магнітны, гука- або відэазапіс)

play off [ˌpleɪˈɒf] phr. v.

1. нацко́ўваць

2. sport зако́нчыць спабо́рніцтвы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дагуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

1. Скончыць гуляць; гуляючы, правесці астатак часу (свята, адпачынку, канікул і пад.). Дагуляць вяселле. Дагуляць летнія канікулы.

2. Скончыць гульню ў што‑н. Дагуляць партыю ў шахматы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

igrać

незак.

1. гуляць; жартаваць з кім/чым; забаўляцца; сваволіць;

igrać z ogniem — жартаваць з агнём;

igrać ze śmiercią — гуляць са смерцю;

2. гуляць; пералівацца; зіхацець;

3. (на музычным інструменце) іграць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разгагу́лі: гу́лі‑разгагу́лі ’свавольная гульня’ (Юрч. СНЛ). Экспрэсіўнае рыфмаванае ўтварэнне на аснове слова гу́лі (гл. гуляць) і гукапераймання гагу, параўн. гугу́ ’гул, шум’ (Нас.), гуга́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dice​1 [daɪs] n. (pl. dice) косць (для гульні);

play dice гуля́ць у ко́сці

♦ The dice are loaded against him. Лёс супраць яго.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гуле́ц, ‑льца, м.

Разм. Удзельнік якой‑н. гульні. Новая прыгода паддала гульцам весялосці, бо накіравала іх думкі ў другі бок ад азарту, троху зменшыла палкую цікавасць да картаў. Гарэцкі. // Любіцель гуляць у што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́ванкі мн (гульня) Verstéckspiel n -(e)s;

гуля́ць у хо́ванкі Verstéck spíelen; Blíndekuh spíelen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

bawić się

bawi|ć się

незак.

1. гуляць;

~ć się w chowanego — гуляць у хованкі;

2. забаўляцца; весяліцца; гуляць;

~ła się jego zakłopotaniem — яе забаўлялі ягоныя клопаты;

3. займацца (чым); рабіць (што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)