цягу́чы прям., перен. тягу́чий;

ц. клей — тягу́чий клей;

ц. го́лас — тягу́чий го́лос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

глухава́ты

1. (чалавек) schwérhörig;

2. (голас) gedämpft, ver-schléiert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

анёльскі Éngels-, éngelsgleich, éngelhaft;

анёльскі го́лас Éngelsstimme f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

яле́йны разм перан (прыкра ласкавы) sálbungsvoll; ölig (пра голас)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

іржа́ць і (пасля галосных) ржаць, (і)ржу́, (і)ржэ́ш, (і)ржэ́; (і)ржы́; незак.

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).

|| наз. іржа́нне і (пасля галосных) ржа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гу́чны, -ая, -ае.

1. Які характарызуецца выразным, далёка чутным гукам.

Г. голас.

Гучная мелодыя.

2. перан. Які атрымаў шырокую вядомасць.

Гучная слава.

Гучнае імя.

3. перан. Напышлівы, многаабяцаючы.

Гучныя фразы.

|| наз. гу́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ліслі́вы, -ая, -ае.

1. Які ліслівіць, дагаджае каму-н. з карысцю для сябе.

Л. хлопец.

2. Які змяшчае ліслівасць.

Ліслівая ўсмешка.

3. Ласкавы, угодлівы, які ўмее дагадзіць.

Л. голас (разм.).

|| наз. ліслі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

галасі́на, ‑ы, м.

Разм. Пра моцны або грубы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візгатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і вісклівы. Візгатлівы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іша́чы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць, уласцівы ішаку. Ішачы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)