вадасцёк, -а, мн. -і, -аў, м.

Збудаванне для адводу, сцёку вады, а таксама пакатае месца, па якім сцякае вада.

|| прым. вадасцёкавы, -ая, -ае.

Вадасцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папанасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць і папано́шваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-чаго (разм.).

Насіць доўга, неаднаразова; панасіць многа каго-, чаго-н.

Папанасіць (папаношваць) вады, дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шчы́льнасць, -і, ж.

1. гл. шчыльны.

2. Маса цела, заключаная ў адзінцы яго аб’ёму (спец.).

Ш. вады.

○

Шчыльнасць насельніцтва — колькасць жыхароў на 1 км² плошчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Wásserbehälter

m -s, - вадаём; бак для вады́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wásserniederschlag

m -(e)s тэх. кандэнса́цыя вады́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wásserstand

m -(e)s, -stände узро́вень [гарызо́нт] вады́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кіпяці́льнік, ‑а, м.

Апарат для прыгатавання кіпячонай пітной вады; тытан ​3. // Электранагравальная прылада ў выглядзе спіралі для кіпячэння вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаво́ддзе, ‑я, н.

1. Нізкі ўзровень вады ў рэках, азёрах і пад. Летняе малаводдзе рэчак.

2. Недахоп вады, арашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагаво́ддзе, ‑я, н.

1. Перыяд, калі ў рэках, вадаёмах бывае вады больш, чым звычайна.

2. Празмерная колькасць вады, вільгаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замуці́ць сов. (сделать мутным) замути́ть, взмути́ть;

◊ вады́ не заму́ціць — воды́ не замути́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)