fáulenzen

vi гультаява́ць, ленава́цца, біць бі́бікі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

volley​2 [ˈvɒli] v.

1. sport біць з лёту

2. дава́ць залп; страля́ць за́лпамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наба́т, ‑у і ‑а, М ‑баце, м.

1. ‑у. Сігнал трывогі з выпадку якога‑н. бедства, які падаецца пры дапамозе звана. Трывожна гудзеў набат, народ рушыў да ратушы, штурмаваў яе, ломячыся ў дзверы. Шынклер.

2. ‑а. Вялікі барабан у войсках старажытнай Русі.

•••

Біць у набат гл. біць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́рбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

1. Зак. да горбіць.

2. Зрабіць гарбатым, сутулаватым. Старасць згорбіла чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., каго-што.

Узнімаць дыбам. Сіберны вецер барабаніў голлем, дыбіў пер’е маўклівых варон. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагра́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

1. Аграбіць усё, многае.

2. і без дап. Грабіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасла́біць, ‑біць; безас. зак., каго.

Пра выдзяленні з арганізма вадкіх калавых мас пры ненармальнай рабоце кішэчніка. Хворага праслабіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trzepać

незак.

1. выбіваць (пыл);

2. біць; дубасіць;

3. тэкст. трапаць (лён);

4. махаць; біць;

trzepać ogonem (skrzydłami) — біць (махаць) хвастом (крыламі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łoić

незак.

1. намазваць тлушчам;

2. перан. разм. лупцаваць, біць;

łoić skórę — лупцаваць; біць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ідыёма, -ы, мн. -ы, -ём, ж.

Выраз, сэнс якога не паддаецца даслоўнаму перакладу на іншую мову з-за неадпаведнасці яго значэння значэнням асобных састаўных элементаў, напр.: лынды біць (гультаяваць), даць лататы (уцячы).

|| прым. ідыяматы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)