das gróße [kléine] ~ — буйна́я [дро́бная] жывёла; [скаці́на]
hóhes [gróßes] ~ — разм., груб. ва́жная асо́ба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
біяцы́кл
(ад бія- + цыкл)
самая буйная адзінка расчлянення біясферы (суша, мора, унутраныя вадаёмы); падраздзяляецца на біяхоры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ка́на
(афр. kanna)
самая буйная жывёла з групы антылоп, якая пашырана ў Паўд. і Усх. Афрыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Бу́блік ’маленькі абаранак, абаранак’ (Бяльк., Нас., Сцяшк. МГ, Гарэц., Інстр. I). Рус.бу́блик, укр.бу́блик. Да слав. асновы *bǫbъl‑, што ў серб.-харв.бубу̀љица ’пузыр’, чэш.boubel ’бурбалка’, польск.bąbel і г. д. Гл. Фасмер, 1, 226. Сюды адносіцца і бу́бліца ’буйная плотка’ (Крыв.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Таўстако́ра, тоўстоко́ра ’буйная плотка’ (Крыв.), тоўстоко́ра, тоўстоко́рка ’галавень’ (ТС). Да тоўсты (гл.) і кора́ ’луска’ (гл. кара), у выніку семантычнай кандэнсацыі з тоўстоко́ра плотка ’тс’ (Крывіцкі, Зб. Крапіве, 202), параўн. аналагічныя ўтварэнні серб.дыял.дебелоко̑рка ’гарбуз з тоўстай скуркай’, танкоко̑рка ’гарбуз з тонкай лупінай’ (Элезавіч, 2).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ігуа́на
(ісп. iguana, з індз.)
буйная яшчарка, якая жыве пераважна на дрэвах у трапічнай частцы Паўд. Амерыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
павія́н
(ням. Pavian, ад гал. baviaan)
буйная малпа з падоўжанай мордай, якая жыве ў Афрыцы і Аравіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
слон, слана́, мн. сланы́, слано́ў, м.
1.Буйная траваядная млекакормячая жывёліна трапічных краін з доўгім хобатам і двума біўнямі.
2. Шахматная фігура, якая можа перамяшчацца на любую колькасць клетак па дыяганалі.
◊
Слана не заўважыць — не бачыць самага важнага, вялікага.
|| памянш.-ласк.сло́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).
|| прым.слано́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Вырабы са слановай косці.
○
Слановая хвароба — тое, што і слановасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
арангута́н, арангута́нг
(малайск. orang-utan = літар. лясны чалавек)
буйная чалавекападобная малпа, якая жыве на астравах Суматра і Калімантан.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
вара́н
(фр. varan, ад ар. varan)
буйная драпежная яшчарка, якая водзіцца пераважна ў тропіках і субтропіках Усх. паўшар’я.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)