Állgeméinbildung

f -, -en агу́льная адука́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fáchausbildung

f -, -en прафесіяна́льная адука́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сямікла́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сем класаў, складаецца з сямі класаў. Сямікласная музычная школа.

2. У аб’ёме сямі класаў. Сямікласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуманіта́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адносіцца да свядомасці чалавека, чалавечага грамадства і яго культуры. Гуманітарная адукацыя. Гуманітарныя навукі.

2. Прасякнуты духам гуманізму; гуманны. Гуманітарнае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vórbildung

f -, -en першапачатко́вая адука́цыя, падрыхто́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

education

[,edʒəˈkeɪʃən]

n.

выхава́ньне, узгадава́ньне n.; адука́цыя f.; асьве́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вы́дукаваць ’вывучыць, даць адукацыю’ (Нас.), вы́дукаць ’тс’ (Мат. Гом.). Да адукаваць, адукацыя, дзе а ўспрымаецца як прыстаўка або ў выніку сцягвання: выадукаваць > выдукаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сярэднетэхні́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сярэдніх тэхнічных даных, паказчыкаў, норм. Сярэднетэхнічная скорасць экспрэса.

2. Які мае адносіны да сярэдняй тэхнічнай адукацыі. Сярэднетэхнічная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schooling

[ˈsku:lɪŋ]

n.

1) навуча́ньне n., адука́цыя

2) пла́та за вучо́бу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

technical [ˈteknɪkl] adj.

1. тэхні́чны;

a technical education тэхні́чная адука́цыя

2. спецыя́льны;

technical terms спецыя́льныя тэ́рміны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)