Жме́ня, жмяня́ (Сл. паўн.-зах.). Рус. абл., укр. жме́ня ’тс’, чэш. žmen, славац. žmeň. Ад кораня *žьm‑ (жаць 2, жмаць) з суфіксам *‑en‑ і далейшым канчаткам ‑ja (‑i). Відаць, яшчэ прасл. рэгіяналізм. Махэк₂ (175), улічваючы чэш. žemně, мар. žemenka, прапануе прасл. форму *žьmьńa або *žьmьnь. Фасмер, 2, 58; Міклашыч, 408.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падпі́лак, ‑лка, м.
Абл. Напільнік. Гэй, пілуй хутчэй, падпілак! Мацней стукай, малаток! Іверс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прастро́міць, ‑міць; зак., каго-што.
Абл. Пранізаць. Пякучы боль прастроміў усё цела. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пругло́, ‑а, н.
Абл. Калодзежны журавель. На двары высока падымаецца калодзежнае пругло. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зіха́ць, ‑ае; незак.
Абл. Каротка імгненна бліскаць. Маланка цяпер зіхала амаль бесперапынна. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жа́ла, ‑а, н.
Абл. Джала. Бліскучае жала шаблі са свістам узляцела ўгору. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зало́жны, ‑ая, ‑ае.
Абл. Бесперапынны, настойлівы, упарты. Вецер заложны шуміць, не сціхае. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гамза́ты, ‑ая, ‑ае.
Абл. Гугнявы. З кухні пачуў Карызна гамзатае брынканне гітары. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адле́жны, ‑ая, ‑ае.
Абл. Адліжны. Чорныя вежы.. вырысоўваліся на змрочным адлежным небе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́пек, ‑у, м.
Абл. Запечак. Унучкі.. спалі на шырокім ложку ў запеку. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)