odkrywca

м. чалавек, які зрабіў адкрыццё; адкрывальнік; вынаходнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

postawny

статны, станісты; самавіты;

człowiek postawny — статны чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szóstka

ж. шасцёрка; паўтузіна;

szóstka osób — шэсць чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zarozumialec

м. саманадзейны (фанабэрысты; пыхлівы) чалавек; зазнайка; ганарлівец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bazgracz

м. крэмзаль, пэцкаль (чалавек, які піша неразборліва)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

burczymucha

ж. разм. жарт. буркун; буркатун; бурклівы чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

своекарыслівы прыметнік

Які імкнецца задаволіць свае жаданні, дбае толькі пра сваю выгаду; карыслівы.

  • С. чалавек.
  • Своекарыслівыя разлікі.

|| назоўнік: своекарыслівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

скептык назоўнік | мужчынскі род

  1. Прыхільнік скептыцызму (у 1 знач.).

  2. Чалавек, які ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца з недаверам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

славутасць назоўнік | жаночы род

  1. гл. славуты.

  2. Шырокая папулярнасць (пра месца, прадмет).

    • Брэсцкая крэпасць — с. нашага народа.

  3. Вядомы, праслаўлены чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спачувальны прыметнік

  1. Які выражае спачуванне каму-н. з прычыны гора, няшчасця, бяды і пад.

  2. Спагадлівы.

    • С. чалавек.

|| назоўнік: спачувальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)