hart

1.

a

1) цвёрды, мо́цны; му́лкі, чэ́рствы

ein ~es Ei — я́йка ўкруту́ю

2) жо́рсткі, цвёрды, суро́вы

2.

adv шчы́льна, непасрэ́дна

~ am Wásser — каля́ са́май вады́

◊ éine ~e Nuss — перан. цвёрды арэ́шак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазна́чыцца сов.

1. (заметно измениться) прибы́ть; убы́ть;

за ме́сяц дзень ~чыўся — за ме́сяц день при́был (у́был);

за ноч вады́ ў рацэ́ ~чылася — за́ ночь воды́ в реке́ у́было (при́было);

2. обозна́читься;

на лбе ўжо ~чыліся маршчы́ны — на лбу уже́ обозна́чились морщи́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пані́зіцца сов.

1. (стать более низким, меньшим по высоте) пони́зиться;

узро́вень вады́ ~зіўся — у́ровень воды́ пони́зился;

2. (уменьшиться — об уровне, степени и т.п.) пони́зиться, сни́зиться;

ціск ~зіўся — давле́ние пони́зилось (сни́зилось);

сабеко́шт ~зіўся — себесто́имость пони́зилась (сни́зилась);

кваліфіка́цыя ~зілася — квалифика́ция пони́зилась (сни́зилась)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спад (род. спа́ду) м.

1. (наклон) скат;

круты́ с. гары́ — круто́й скат горы́;

2. (уменьшение) спад;

с. прамысло́васці — спад промы́шленности;

с. вады́ — спад воды́;

3. (опухоли) опаде́ние ср.;

4. спорт. спад;

с. наза́д — спад наза́д;

◊ ісці́ на с. — идти́ на у́быль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вярхоўка 1 ’вяршаліна (маладняку)’ (КТС), укр. верхівка ’вяршыня расліны’, рус. урал. верхо́вка ’вяршыня дрэва’. Утворана ад вярховы і суф. ‑к‑a. Да верх (гл.).

Вярхо́ўка 2 ’верхаводка, Leucaspius delineatus’ (Інстр. II, Нік.; Очерки; Жук., 214), рус. верховка: наўг., цвяр., басейн р. Волгі ’дробная рыба, якая плавае ў верхніх слаях вады, верхаводка’, польск. wierzchówka ’гатунак плоткі’. Паўн.-слав. інавацыя ўтвораная ад вярховы (vьrx‑ov‑ъ) і суф. ‑к‑a. Да верх (гл.).

Вярхо́ўка 3 ’вецер (на Азоўскім моры)’ (КТС). Запазычана з рус. мовы (пры перакладзе твораў К. Паўстоўскага).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плын ’скокі’ (гом., Мар. Ром.) у песні: Вуценятка плыгне, сетачкі парве, са мною ў плын пойдзе… (тамсама). Відаць, да плыгаць (гл.). Першапачаткова было б Тплыгн, як стогн. Аднак параўн. смал. альта ’плынь ракі’, ’плавание’, бел. плынь ’цячэнне’, як і польск. ріуп ’вадкасць’, ’газ’ — даплыць (гл.), полымя, płynąć, з формы цяп. часу якога паходзіць -л < прасл. *plynǫti ’перамяшчацца па паверхні вады’, сюды ж польск. płynąć ’уцякаць, бегчы’, рус. дыял. плыпуть ’хутка пабегчы’, што сведчыць, магчыма, пра старую сувязь плыгаць і плыць (гл.). Параўн. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аэрэнхі́ма

(ад гр. aer = паветра + -энхіма)

тканка рыхлай будовы, характэрная для вадзяных або плаваючых па паверхні вады раслін.

эа-

(гр. eos = ранішняя зорка)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «ранні», «першапачатковы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грам

(фр. gramme, ад лац. gramma < гр. gramma = дробная мера вагі)

асноўная мера масы ў СГС сістэме адзінак, роўная тысячнай долі кілаграма, або вазе 1 см​3 вады пры тэмпературы 4°С.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ліказі́ды

(н.-лац. lycosidae)

сямейства павукоў цёмнай афарбоўкі, якое ў сусветнай фауне налічвае каля 1,2 тысяч відаў; жывуць на глебе, дрэвах, кустах, каля берагоў вадаёмаў, могуць бегаць па паверхні вады; павукі-ваўкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

падо́бны ähnlich;

быць падо́бным ähnlich sein (на каго-н D);

падо́бн да мяне́ (такі, як я) méinesgleichen;

гэ́та на цябе́ падо́бна! das sieht dir ähnlich!;

◊ яны́ падо́бныя як дзве кро́плі вады́ sie sehen sich zum Verwéchseln ähnlich, sie gléichen sich wie ein Ei dem ánderen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)